Seeking to love สืบค้น หารัก มัดใจนายสุดหล่อ บทที่ 3

[RenMiD]

[center]3

เช้าวันใหม่อากาศที่สดชื่น ผู้คนคุยกันคึกคักตลอดทางเดินในโรงเรียน มีแต่ฉันที่วิ่งเข้าห้องแทบไม่ทันเพราะอะไรนะหรอ เพราะวันนี้ฉันตื่นสายนะสิ -_-^
“อ้าวมาแล้วหรอบราว ทำไมวันนี้มาสายจังอ่า โบนึกว่าวันนี้จะต้องนั่งเรียนคนเดียวแล้วซะอีก”
เมื่อโบเห็นฉันวิ่งเข้ามาในห้องเธอก็ฉีกยิ้มกว้างดีใจเหมือนไม่ได้เจอฉันมาชาติกว่าๆได้
“พอดีวันนี้ตื่นสายนะ ขอโทษทีนะ ^/i\^”
ฉันยิ้มตอบโบเบาๆ พร้อมกับนั่งลงที่เก้าอี้ของตัวเอง พลางนั่งหายใจหอบๆ
ไม่นานนัก ออดเข้าเรียนก็ดังขึ้น และดูเหมือนว่านักเรียนหญิงห้องของฉันจะตั้งใจเตรียมตัวเรียนเป็นพิเศษ เพราะอะไรนะหรอ ก็เพราะว่าเช้านี้เป็นคาบของอีตายูโรนะสิ -_-^
พออีตายูโรเช้าสอนปุบ หัวหน้าห้องก็บอกทำความเคารพ พวกเราก็เลยทำความเคารพอาจารย์ยูโร (กำลังประชดอยู่) หมอนั้นพยักหน้าเล็กน้อย พร้อมกับส่งยิ้มไปทั่วห้อง เหอะ ฉันยังคงยังไม่ได้บอกท่านผู้อ่านสินะค่ะ ว่าหมอนี่นะ กวนประสาทสุดๆ เวลาอยู่กับนักเรียนเยอะๆ ก็ยิ้มเหมือนเทพบุตร แต่ก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน ว่าทำไมเวลาเจอหน้าฉันถึงต้องทำหน้าเป็นซาตานจะไล่ฆ่าฉันยังงั้นแหละ
อีตายูโรเขียนบทความภาษาอังกฤษยาวเป็นหางว่าว ซึ่งบอกตรงๆเลยว่าคนโง่อย่างฉันอ่านไม่ออก =o= พอหมอนั้นเขียนบนกระดานแล้ว ก็ต่อด้วยการแจกชีทปึกใหญ่หนาอย่างกับหนังสือนิยายแฟนตาซี พอเสร็จปุบก็อธิบายต่อยาวเยียด รวดเร็วจนฉันฟังแถบไม่ทัน ด้วยความที่ฉันไม่เข้าใจฉันจึงต้องชะเง้อมองสมุดจดงานของยัยโบ ที่เขียนแปลตรงนู้นตรงนี้อย่างละเอียดถี่ยิบ จะเก่งไปไหนก๊านนน =[]=
กริ๊งๆ~
ออดเลิกเรียนดังขึ้นเหมือนเสียงจากสวรรค์เลยทีเดียว *O*
“เอาละ สำหรับวันนี้ก็พอแค่นี้ละกันนะ ทุกคนเองก็อย่าลืมส่งงานผมด้วยละ ใครส่งเกินห้าโมงครูไม่รับนะครับ”
งาน!!! งานอะไรอะ ทำไมฉันนั่งเรียนมาไม่เห็นรู้เรื่องอะไรเลย
หัวหน้าห้องบอกทำความเคารพอีกครั้ง อีตายูโรยิ้มน้อยๆ ก่อนจะเดินออกจากห้องไป
“ยัยโบ อีตานั้นสั่งงานอะไรกัน ทำไมฉันไม่เห็นรู้เรื่องเลย”
“บราวจะรู้เรื่องได้ไงละ ก็โบเห็นบราวเอาแต่เหม่อลอย ตอนแรกนึกว่าหลับไปแล้วด้วยซ้ำ”
“ก็....แล้วตกลงเขาสั่งงานไรละ =_=^”
“ก็...แปลเนื้อหา 5 หน้า ในชีทที่เขาแจกให้ ที่ของใครของมันอะ แล้วก็แบบฝึกหัดอีกห้าสิบข้อ”
“O_O หมดนั้นเลยหรอ ในชีทนั้นด้วย”
“อ่า...จ๊ะ”
“TOT โบแกต้องบอกฉันด่วน แกได้ชีทชุดไหน”
“โบได้ชุด 5”
ฉันรีบหยิบชีทของฉันขึ้นมาดูทันที เลข 2 ที่บ่งบอกว่าชีทปึกนี้เป็นชุดที่เท่าไหร่ก็เด่นสง่าเต็มตาของฉันเลย T_T แล้วฉันจะหาใครหลอกได้มั้งอ่า

พักกลางวัน
“บราวไปกินข้าวกัน แอนกับชมพู่รออยู่นะ”
โบเก็บสมุดเรียนที่พึ่งใช้ลงไปในเก๊ะ ก่อนจะดึงแขนของฉันให้ลุกขึ้น
“โบกับพวกแอนไปกินก่อนเลยก็ได้ ฉันขอหลอกแบบฝึกหัดไอ้ 50 ข้อก่อนละกัน เดียวค่อยตามไปนะ”
โชคยังดีที่โบทำไอ้แบบฝึกหัดสุดโหด 50 ข้อนั้นเสร็จไปแล้ว ฉันจึงได้ที่แบ่งเบาสักนิด แต่ก็เหอะ ยังไงมันก็เยอะอยู่ดีนั้นแหละ อยากรู้จริง จริ๊ง ว่าอีตายูโรเก็บกดหรือไง ถึงได้ชอบสั่งงานเยอะนัก
“เอางั้นหรอ งั้นก็ตามใจละกัน แต่ต้องสัญญานะว่าถ้าเสร็จจะลงไปกิน”
โบเป็นเพื่อนที่ดีเสมอ โบจะห่วงเพื่อนทุกคน โดยเฉพาะฉันที่โบรู้ว่าฉันไม่ชอบกินข้าวเช้ามาด้วย เธอจึงชอบลากฉันไปกินข้าวเที่ยงให้ได้ตั้งแต่ฉันอยู่ เกรด7 จนตอนนี้ฉันอยู่เกรด 12 แล้ว ก็ยังคงเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแปลง
“จ้า รับทราบ”
เมื่อโบเดินออกไปแล้ว ฉันก็ตั้งหน้าตั้งตาปั่นงานต่อยิกๆโดยไม่ได้สนใจเลยว่าเวลาจะเดินไปถึงไหน
“เสร็จซักที”
ฉันเงยหน้าบิดขี้เกียจเล็กน้อยหลังจากที่นั่งทำแบบฝึกหัด 50 ข้อเสร็จ ก่อนจะแหงนหน้าดูนาฬิกาบนฝาผนัง ที่ชี้บอกเวลาว่าตอนนี้ บ่ายโมงแล้ว
“ฮะ บ่ายโมงแล้วหรอเนี่ย สุดท้ายก็ไม่ทันจนได้ เอาไว้ค่อยไปกินตอนเย็นทีเดียวละกัน”

กริ๊งๆ~
ออดเลิกเรียนคาบสุดท้ายดังขึ้น ซึ่งก็ตรงกับเวลา 4 โมง เพื่อนบางคนเก็บของเตรียมตัวกลับบ้าน แต่ฉันก็ยังคงนั่งแปลชีทภาษาอังกฤษอีกห้าหน้าให้เสร็จ
“บราวแปลเสร็จยัง โบเสร็จแล้วนะ”
“ยังเลยอะ งั้นบราวขอยืมดิกฯไว้ก่อนนะ”
“อือ”
“แล้ววันนี้บราวจะเข้าชมรมรึเปล่า”
“ไม่รู้สิ คงไม่มั้ง เพราะยังแปลไม่ถึงครึ่งเลย”
“หรอ โบเองก็กะไปเช็คงานก่อนค่อยไปเรียนพิเศษเหมือนกัน”
“โบไปก่อนเลยก็ได้ เผื่อชุนกับสกายจะมีงานอะไรให้ช่วย”
โบเริ่มทำสีหน้าไม่ดี ฉันเองก็เข้าใจว่าโบไม่อยากทิ้งฉันให้นั่งทำโดยตัวเธอไม่ได้อยู่ช่วย แต่โบเองก็ไม่ว่างนิ จะให้มารอฉันได้ไง
“ไม่ต้องห่วงหรอกโบ ไปเถอะ ยังไงฉันก็ต้องทำส่งทันอยู่แล้วละ”
“งั้นโบไปก่อนนะ พยายามเข้าละ”
โบยิ้มให้ฉันพร้อมกับโบกมือ บ๊าย บายให้ แต่ว่าทำไมมันแปลยากจังวะ เกี่ยวกับข่าววิทยาศาสตร์ และธรรมชาติทั้งนั้นเลย =[]= แถมเนื้อหายังเต็มหน้ากระดาษ A4 ทุกแผ่นอีกต่างหาก
ฉันนั่งเปิดดิกฯสลับกับจดคำแปลลงไปในสมุด แสงแดดยามเย็นยังคงส่องแสง เสียงนักเรียนชายเตะบอลกันจากด้านล่าง พร้อมกับเสียงหัวเราะมากมายดังเป็นระยะๆ เพื่อนในห้องที่มีอยู่เพียงน้อยนิดก็ทยอยกลับบ้านกันบ้างแล้ว
“บราวทำใกล้เสร็จยัง เราทำเสร็จแล้วนะ”
ฉันเงยหน้าขึ้นมามอง ก็พบว่าตอนนี้ในห้องเหลือแค่เพียงฉันและก็อ๊อด เพื่อนชายที่อยู่ห้องเดียวกัน
“ยังเลย เหลืออีก 3 แผ่น เดียวก็เสร็จ”
“โห เหลือตั้ง 3 แผ่นน้อยที่ไหนกัน แล้วจะทันหรอ อีก 5 นาทีก็ห้าโมงแล้วนะ”
“เอาน่าไม่เป็นไรหรอก”
จะให้ทำไงได้อะ ก็ฉันเกิดมาโง่ภาษาอังกฤษนิ ขนาดที่ว่าสอบได้คะแนนน้อยที่สุดในห้องเลย -_-^ ยิ่งพูดยิ่งอายตัวเอง
“งั้นฉันไปก่อนนะ ยังไงก็อย่าลืมปิดไฟกับแอร์ละ”
“อือ”
โครก~~~~ อ๋า ท้องฉันร้องแล้วอ่า หิวข้างจัง ฉันยังไม่ได้กินอะไรตั้งแต่เช้าเลยนะ @_@
ฉันแหงนหน้ามองนาฬิกาอีกครั้ง ปรากฏว่าตอนนี้ 5 โมงกว่า แล้ว เอาเหอะ ถึงจะเลยเวลาแล้วก็เหอะยังไงฉันก็จะส่งให้ได้เอยู่ดี

“อะไรกัน เหลือเธอคนสุดท้ายจริงๆด้วยแหะ”
เสียงที่คุ้นเคยและน่าหมั่นไส้อยู่ไม่ไกลจากที่ฉันนั่งเท่าไหร่ ก่อนที่คนตัวสูงจะเดินมานั่งข้างๆฉัน
“เหอะ อะไรอีกละ คนเขาจะทำงาน อย่ามากวนจะได้ไหม”
ฉันเงยหน้ามองอีตายูโร ที่นั่งเท้าคางทำหน้าหล่อห่างกับฉันแค่ 10 ซม. อ๊ากกก ฉันแพ้คนหล่อ UOU
“ใครบอกว่าฉันกวน ฉันก็แค่มาดูเท่านั้นแหละ ว่าทำไมสมุดงานยังขาดไปอีกเล่ม และฉันก็คิดถูกจริงๆด้วย ว่าคนสุดท้ายก็คือเธอ ยัยขนมเน่า”
“แล้วจะให้ส่งหรือเปล่าละ ถ้าไม่ให้ฉันจะได้เลิกทำ”
“วิธีขอร้องอาจารย์เขาทำกันแบบนี้หรือไง -_-^”
“ยังไงก็ช่าง เงียบๆหน่อยได้ไหมละ ฉันเหลืออีก 2 แผ่นครึ่งก็จะเสร็จแล้ว”
“ไหนขอดูหน่อย”
อีตายูโรฉวยโอกาสที่ฉันเปิดดิกฯ หยิบสมุดของฉันขึ้นไปดูหน้าตาเฉย
“เฮ้ย เอามานะ ฉันยังไม่ได้อนุญาตให้นายดูซะหน่อย”
“ยังไงก็ต้องได้ดูอยู่ดีนั้นแหละ ขอดูหน่อยจะเป็นไรไป”
อีตายูโรพลิกหน้ากระดาษกลับไปกลับมา ก่อนจะโยนสมุดกลับคืนมาให้ฉัน ดีนะที่ฉันรับทัน –o-
“ฮ่าๆๆๆๆ เธอแปลอะไรของเธอนะ ยัยขนมเน่า”
หมอนี่หันไปหัวราะอีกด้าน ฮึ ฉันแปลผิดตรงไหนกัน ก็ฉันแปลตามดิกฯทุกคำนิ -^- เออ...แต่จะว่าไปตั้งแต่เจอหมอนี่ ฉันเพิ่งเห็นหมอนี่หัวเราะครั้งแรกเลยนะเนี่ย OoO
“อะไรกัน ฉันแปลตามดิกฯเลยนะ”
“เธอแปลอย่างเดียวหรือไง ทำไมไม่อ่านดูก่อนละว่ามันควรจะเป็นแบบไหน สำนวนเป็นยังไง”
“ก็ฉันรีบนิ ใครสั่งให้นายสั่งงานหฤโหดขนาดนี้ละ”
“คนมันจะเก่งได้ มันต้องขยันสิ ภาษาอังกฤษนะมันง่ายมากเลยนะ แต่เพียงแค่ว่าเด็กอย่างพวกเธอนะไม่สนใจมันต่างหาก”
“...”
“นี่ ลบออกซะและเขียนตามที่ฉันบอกละ”
แปลกจังนะ ทำไมหมอนี่ถึงต้องมาสอนฉันด้วยละ ทั้งๆที่จริงแล้ว ถ้าเป็นอาจารย์ทั่วไปเขาจะไม่มาสนใจนักเรียนขนาดนี้เลย ไปๆมาๆคงให้ติด ร ไว้เลยด้วยซ้ำ
………….
“ยะฮู้~ >O< ในที่สุดฉันก็ทำเสร็จแล้ว”
พออีตายูโรสอนฉัน ไม่นานฉันก็แปลเสร็จได้อย่างรวดเร็ว แถมถูกหมดด้วยแหละ ^O^
“เป็นไง ไม่ยากเลยใช่ไหมละ”
“อือ”
“โครก~”
อ๊ากกก เสียงพุงกะทิทำพิษ แง อย่างงี้อีตานี่ก็ได้ยินเสียงท้องฉันพอดีอะสิ TOT
“เฮ้ย เสียงอะไรกัน ท้องเธอออยังขนมเน่า =o=”
“อะ...เอ่อ”
“ชัวร์เลยละซิ ยัยหมู”
“ไอ้บ้าฉันไม่ได้อ้วนขนาดนั้นซะหน่อย TOT ที่ท้องฉันร้องก็เพราะฉันยังไม่ได้กินข้าวตั้งแต่เช้าต่างหาก”
“แล้วเธออยู่ได้ยังไงกัน เดียวก็เป็นลมตายหรอก -_-^”
“ก็ฉันมัวแต่ทำการบ้านของนายจนไม่ได้กินข้าวอะเซ่ เพราะงั้นนายต้องรับผิดชอบด้วย T^T”
“เฮ้ย พูดดีๆสิ เธอกำลังทำคนอ่านเข้าใจผิดนะ -_-^”
“เรื่องคนอ่านสิ ที่รู้ตอนนี้ฉันหิวจนจะกินนายได้ทั้งตัวแล้วนะ TOT”
“ยัยขนมเน่า ก็บอกแล้วไงอย่าพูดให้คนอื่นเข้าใจผิด -_-^”
“แล้วนายจะให้ฉันทำยังไงละ”
“เธอเอางานไปไว้บนโต๊ะฉัน และเดียวฉันพาเธอไปหาอะไรกิน”
“นายจะเลี้ยงฉันออ *O*”
“-_-^ เออยัยงก”
ฉันรีบเดินเอางานไปส่งในห้องพักครูทันที วันนี้ฉันจะได้กินฟรีด้วยแหละ ^O^ หลังจากที่ฉันส่งงานในห้องพักครูเสร็จ ฉันก็กำลังจะเดินกลับไปเอากระเป๋าในห้องเรียน แต่ก็ต้องหยุดเดิน เพราะสกายกำลังวิ่งตรงมาหาฉัน
“มีไรออ”
“เปล่าหรอก พอดีโบบอกว่าวันนี้เธอติดงาน ฉันก็เลยจะมาดูว่าเธอทำงานไปถึงไหนแล้ว”
“ออ เสร็จแล้วละ ไม่ต้องห่วง”
“อืม งั้นจะกลับยังอะ”
“ก็ใกล้แล้วละ นายอะ”
“ก็...จะกลับแล้วละ”
“แล้วนายทำงานไปถึงไหนแล้วละ”
“เรื่องของน้องลูกแก้ว ฉันให้ไอ้ชุนเอาข้อมูลไปส่งลูกค้าแล้วละ เหลือก็แต่พีชนะ”
“แล้วมีงานอะไรใหม่ๆเข้ามารึเปล่า”
“ก็มีนะ แต่เธอทำของเธอให้สำเร็จก็พอ ที่เหลือเดียวพวกฉันทำเอง เพราะยังไงเธอก็คงต้องทำอีกนานอยู่แล้วนิ”
“ก็ได้ งั้นนายกลับดีๆอ่า ไม่ต้องรอฉันหรอก”
“อืม....โอเค”
ฉันกับสกายแยกกันตรงนั้น ฉันเดินกลับมาที่ห้องเรียนอีกครั้ง อีตายูโรแถบจะนอนรอฉันอยู่แล้ว นี่ฉันไปนานเกินไปหรือเปล่าเนี่ย -.,-
“ฉันนึกว่าเธอถูกขังในห้องพักครูไปแล้วด้วยซ้ำ”
“จะบ้าหรอ ฉันแค่แวะคุยกับเพื่อนเอง –o-“
“งั้นก็ไปกันได้แล้ว”
อีตายูโรขยับแว่นเล็กน้อย ก่อนจะเดินนำฉันออกไป
รถของอีตายูโร แล่นมาจอดหน้าร้านอาหารร้านหนึ่ง ที่ตกแต่งให้เข้ากับบรรยากาศยามเย็น เหมือนหลุดไปในยุคโบราณของยุโรป ดูแล้วสบายตาสุดๆเลย อีตายูโรเดินนำฉันเข้าไปร้าน ก่อนจะเลือกนั่งตรงโต๊ะเล็กริมหน้าต่าง ที่สามารถมองเห็นทิวทัศน์ข้างนอก
“เธอจะสั่งอะไรก็สั่ง”
“แล้วนายไม่กินออ”
“ไม่ละ ก็ใครบอกให้ฉันรับผิดชอบ ฉันก็รับผิดชอบแล้วไง -_-^”
“งั้นฉันสั่งเลยนะ”
หลังจากที่เรามานั่งที่โต๊ะ ฉันก็สั่งอาหารเป็นจานเดียวมาประมาณสองสามจาน อย่าหาว่าฉันตะกละเลย ก็คนมันหิวนิ ตอนนี้ให้กินช้างทั้งตัวยังได้เลยด้วยซ้ำ –o-
“นี่ยัยขนมเน่า เธอจะกินให้ท้องแตกเลยหรือไง -_-^”
“ก็คนมันหิวนิน่า แจ้บๆๆ –o-“
“จะกินก็ไม่ได้ว่าหรอก แต่ช้าๆก็ได้เดียวก็ติดคอตายหรอก”
ฉันไม่ได้เงยหน้าขึ้นไปมอง แต้ผงกหัวให้หมอนั้นเข้าใจ แล้วหันมาสวาปามต่อ
“นี่...ฉันคิดไปคิดมาแล้วนะ ว่าภาษาอังกฤษของเธอนะมันห่วยมาก และฉันก็ขอบังคับให้เธอเรียนพิเศษกับฉันตอนเย็นทุกวัน จันทร์ – ศุกร์ด้วย”
“พรวดดดด!!!”
ฉันที่กำลังดื่มน้ำอยู่ ถึงกับพุ่งน้ำออกมาแถบไม่ทัน ดีนะที่ไม่โดนหน้าอีตายูโรไม่งั้นหมอนี่ต้องฆ่าฉันตายแน่เลย แค่กๆ –o-
“เธอนี่มันสกปรกจริงๆ -_-^”
ยูโรยื่นกระดาษทิชชู่ให้ฉัน ก็ใครสั่งให้นายพูดอะไรออกมาตอนนี้ละ คนมันก็สำลักพอดีอะสิ
“ใครสั่งให้นายมาพูดอะไรตอนคนเขาดื่มน้ำละ”
“-_-^”
“ไม่ต้องมองเลย ยังไงฉันก็ไม่เรียนเด็ดขาด”
“ไม่มีแต่ทั้งนั้น เธอนะเรียนภาษาอังกฤษอ่อนยิ่งกว่าเด็กเกรด 7 ซะอีกรู้ตัวรึเปล่า”
หมอนี่เปรียบเทียบ เล่นเอาฉันอยากจะมุดดินหนีเลยอ่า –O- โธ่~ ยังน้อยฉันก็พูดได้นะ อย่างเช่น Hi ,HELLO ,Thank you ,Yes, No ,ok อะ -^-
“ยังไงก็ไม่เอา ฉันมีงานต้องทำ”
“งานอะไรของเธอ”
“ก็งานของชมรมอ ะ...อุ้บ”
ให้ตายเหอะนี่ฉันกำลังหลุดปากพูดอะไรไปเนี่ย ToT ดีนะที่เอามือปิดปากทัน
“หืม -_-?”
“เปล่าๆ ก็งานของชมรมที่ฉันอยู่ไงละ ^-^” “
“ไม่รู้แหละ ถ้าเธอไม่เรียน ฉันรับรองได้เลยว่าเกรดเธอปีนี่ตกแน่นอน”
อ๊ากกกก หมอนี่ขู่ฉัน แง ~ ฉันเกลียดนายที่สุดเลยไอ้บ้าเอ้ย T^T หลังจากที่เราหาอะไรกินเสร็จ อีตายูโรก็ขับรถไปส่งฉันที่บ้าน และย้ำหนักย้ำหนาว่าจะต้องเริ่มเรียนกับเขาตั้งแต่พรุ่งนี้ –o-