Seeking to love สืบค้น หารัก มัดใจนายสุดหล่อ บทที่ 4

[RenMiD]

4

“ดีจร้าบราว”
ฉันค่อยๆเงยหน้ามองคนตรงหน้า เมื่อได้ยินเสียงโบใกล้ๆ ทุกคนคงจะสงสัยสินะค่ะว่าฉันกำลังทำอะไรและอยู่ที่ไหน ตอนนี้ฉันก็อยู่ในห้องเรียนนั้นแหละค่ะ เช้าวันนี้ฉันมาถึงโรงเรียนก่อนโบก็เลยนั่งอ่านหนังสือการ์ตูนรอโบ จนกระทั่งเธอมาทักฉันเมื่อกี้แหละค่ะ
“มาแล้วหรอ”
“อือ...ว่าแต่เมื่อวานนะส่งงานทันรึเปล่า”
“ออ ทันสิ ฝีมือขนาดนี้แล้วนะ ^o^”
“ดีใจด้วยนะ เนี่ยโบกังวลแทบตายนึกว่าบราวจะส่งไม่ทันแล้วซะอีก”
“ไม่ต้องห่วงขนาดนั้นหรอก ว่าแต่มาถึงก็ถามแต่งานเลยนะ”
“แหมๆๆ คุยกันสนุกจังเลยนะ ขอฉันคุยด้วยคนสิ”
และการสนทนาของฉันกับโบก็ถูกขัด เมื่อพีช คุณหนูแสนเลิศ เชิ่ด หยิ่ง หนึ่งในรายชื่อที่ต้องการของพวกเรา เดินเข้ามาหานั้นเอง
“มีไรหรอพีช”
โบหันไปถามยัยพีชอย่างงงๆ เพราะร้อยวันพันปียัยนี่จะไม่เคยเข้ามาทักฉันกับโบเลย แล้ววันนี้คุณเธอกินยาลืมเขย่าขวดหรือไง ถึงได้เดินเข้ามาทัก -_-^
“ออเปล่าหรอก พอดีว่าโบมีข่าวดีจะมาบอกบราวนะ โฮะๆๆ ^O^”
“อะไรละ”
ฉันชักจะหมั่นไส้ยัยนี่แล้วนะ อยากถีบส่งไปดาวพลูโตเลยให้ตายสิ -_-^
“ก็...แบบว่ายังไงดีละ แบบว่าสกายอะ ตกลงจะไปเดทกับฉันด้วยแหละ กรี๊ด >o<”
เหอะ นึกว่าเรื่องอะไรที่ไหนได้ ก็แค่จะไปเดทกับไอ้บ้าสกายนี่เอง ว่าแต่มันเกี่ยวอะไรกับฉันละ หรือว่ายัยนี่คิดว่าฉันชอบไอ้บ้าสกาย -_-;;
“นึกว่าเรื่องอะไร อืม ดีใจด้วยนะ -_-;;”
โบพยักหน้าเห็นด้วยกับฉันยกใหญ่
“ทำหน้าอย่างงี้อิจฉาพีชใช่มั้ยละ แต่ว่านะคนมันสวยอะทำไงได้ โฮะๆๆๆ”
“อืมโคตรอิจฉาเลยอะ แต่ไม่เป็นไรหรอก เธอกลับห้องไปเถอะ เดียวออดเรียนจะดังแล้ว”
ฉันพูดตัดบท ยัยนี่ไม่มีอะไรทำหรือไง ถึงได้ทำเรื่องไร้สะระแบบนี่ -_-^
“เหอะ อิจฉาก็บอกมาเถอะ -^- ไปก็ได้ชิ”
ว่าแล้วคุณเธอก็เดินสะบัดก้นออกไป ฉันกับโบถอนหายใจกันเฮือกใหญ่ ก่อนจะเตรียมตัวเรียนวิชาแรก

หลังเลิกเรียน
พอออดเลิกเรียนดัง ฉันก็รีบคว้าทุกสิ่งทุกอย่างในเก๊ะยัดใส่กระเป๋าทันที เพราะอะไรนะหรอ ก็เพราะว่าวันนี้ฉันต้องเรียนพิเศษกับอีตายูโรนะสิ TOT แล้วเรื่องอะไรฉันจะต้องอยู่รอเรียนกับอีตานี่ด้วยละ ถ้าฉันอยู่รออีตายูโรต้องจับฉันไปนั่งเรียนหฤโหดแน่เลย ไม่เอาด้วยหรอกยังไงบราวนี่คนนี้ก็ขอโกยก่อนละค่ะ
“บราว วันนี้จะรีบไปไหนหรอ ดูรีบจัง”
“ออ คือบราวมีธุระนะ”
“...”
“ไว้เสร็จงานของอาจารย์นั้น แล้วฉันจะเล่าให้ฟังนะ แต่ว่าตอนนี้ฉันขอไปก่อนนะ”
“ออ เรื่องของอาจารย์นั้นเอง จ๊ะๆ โบไม่รีบหรอกจะรอฟังนะ”
โบ พยักหน้าให้ฉัน พอฉันเก็บของใส่กระเป๋าเสร็จฉันก็รีบวิ่งออกมาจากห้องทันที ฉันมองซ้ายมองขวาที พอไม่เห็นอีตายูโร ฉันก็รีบเดินลงบันไดทันที และเมื่อฉันเดินมาเกือบจากออกประตูโรงเรียนก็ต้องเบรกอี๊ด เพราะสกายกับชุนยืนอยู่นั้นเอง
“อ้าว บราวรีบไปไหนเนี่ย ไม่เข้าชมรมออ”
ชุนทักฉันเป็นคนแรก ทำไมฉันต้องมาเจอไอ้สองตัวนี้ด้วย TOT
“คือ วันนี้ฉันมีธุระอะ คงไม่เข้าหรอก”
“กะจะโดดละสิท่า -_-^”
สกายยืนกอดอกพูด หนอย นายจะมาแขวะฉันอะไรตอนนี้
“เปล่า บอกมีธุระก็มีธุระสิ จะโกหกไปทำไมกัน -_-^”
“หรอ อืม ก็ไม่ได้ว่าอะไร”
“ฮะ...เมื่อกี้นายว่าไงนะ O_O”
น่าอัศจรรย์พันลึก ที่อีตาสกายจะไม่ว่าอะไรเลยที่ฉันจะไม่เข้าชมรม เป็นไปได้ –o- ใครก็ได้บอกฉันทีว่าฉันไม่ได้ฝันใช่มั้ย
“อะไรละ ก็บอกว่าอืมไง เรื่องมากเดียวก็ไม่ให้ไปเลยนิ”
“ยังไงฉันก็จะไปอยู่ดี นายห้ามฉันไม่ได้หรอก –o-“
“เออ คุยกันไปสองคนละกัน ฉันจะเข้าชมรมแล้ว เอ่อ...บราววันนี้โบเข้าชมรมรึเปล่า”
“เข้ามั้ง แหมคิดอะไรกับโบรึเปล่าอะ”
“-///- เธออยากโดนฉันฆ่ารึไง พูดมากน่า”
“เดียวเจอกันนะเว้ย”
ชุนหันไปบอกสกายก่อนจะกึ่งเดินกึ่งวิ่งขึ้นตึกเรียนไป ที่จริงฉันก็ดูออกมาพักหนึ่งแล้วละ ว่าชุนชอบโบก็นะเดินทีตัวแถบจะติดกันนี่นา
“นี่ เสาร์นี้เธอว่างรึเปล่า”
“ว่าง ทำไมออ”
“ไปเที่ยวกัน”
ฉันมองหน้าสกายอย่างงงๆ หมอนี่เป็นบ้าอะไรถึงจะชวนฉันไปเที่ยว -_-^ เออ จะว่าไปหมอนี่ไม่ได้มีนัดเดทกับยัยพีชหรือไง
“นายมีเดทกับยัยพีชไม่ใช่หรือไง”
“อืม ก็ใช่แต่เธอก็ไปด้วยสิ”
“นายจะบ้าหรือไง จะให้ฉันไปเป็นก้างขวางคอนายทำไมกัน”
“ที่ฉันไป ก็เพราะไปสืบข้อมูลต่างหาก”
“แล้วทำไมฉันต้องไปด้วย นายทำเองได้ไม่ใช่หรอ”
“เธอก็ไปช่วยฉันหน่อยจะเป็นไรไปละ”
“เรื่องไรอะ ทำเองดิ นายก็รู้ว่าฉันเหม็นขี้หน้ายัยพีช”
“เหอะ หึงฉันก็บอกมาเถอะ”
“นายเอาสมองซีกไหนคิดเนี่ย คนอย่างฉันจะไปหึงนายได้ไง ไปไกลๆเลยไป๊ =o=”
คำพูดของสกายเล่นทำเอาฉันอึ้ง คิดได้ไง เล่นแรงนะนั้น
“เชอะ ฉันไปก็ได้ อย่าลืมละ เธอสัญญาแล้วนะ”
สกายแกล้งทำหน้าเชิดแบบผู้หญิง ก่อนจะเดินไปขึ้นตึกเรียน ว่าแต่....ฉันไปตกลงสัญญากับหมอนี่ตอนไหน =O=
“เฮ้ยไอ้บ้าสกาย ฉันไปตกลงสัญญากับนายตอนไหนกัน มาพูดให้รู้เรื่องก่อนสิ”
ฉันตะโกนไล่หลังสกาย แต่หมอนั้นกลับทำเป็นหูทวนลมเดินล้วงกระเป๋าอย่างสบายใจ ฉันได้แต่เกาหัวแกรกๆ ว่าแต่ฉันกำลังแอบอีตายูโรอยู่นี่หน่า แล้วฉันมายืนเป๋ออะไรตั้งนานกัน ถ้าอีตานั้นเห็นฉันต้องแย่แน่เลย อ๊ากกกก
ฉันรีบก้าวเท้าออกมาจากโรงเรียนอย่างรวดเร็ว ฉันรอรถเมล์อยู่ที่ป้ายอย่างร้อนใจ ทำไมวันนี้รถเมล์มาช้าผิดปกติละ =o= ในขณะที่ฉันรอรถเมล์อยู่นั้น มือถือเครื่องโปรดของฉันก็สั่น พั่บๆๆ ฉันล้วงมือถือในกระเป๋ากระโปรงออกมาดู ว่าผู้ใดหนอโทรมาตอนนี้ แต่เบอร์มือถือที่ขึ้นโชว์อยู่ที่จอโทรศัพท์นั้น กลับไม่คุ้นตาฉันเลย =_=;;
“ใครโทรมาละเนี่ย”
ฉันลังเลใจอยู่นิดหน่อยว่าจะกดรับดีหรือเปล่า คิดไปคิดมารับก็ได้เผื่อจะมีใครโทรมาบอกว่า ฉันถูกหวยรางวัลที่หนึ่งกร๊าก –o-
“ฮัลโหล”
(เฮ้ ยัยตัวแสบ)
“ฮะ นี่ใครอะ -_-;;”
(นี่เธอ แกล้งโง่หรือโง่จริงๆกันแน่ -_-^)
“อ้าว พูดงี้ก็สวยสิ -_-+”
(เหอะ ยัยขนมเน่า)
“นะ...นาย...ยูโรงั้นออ O_O”
(ก็เอออะดิ กว่าจะรู้ได้ ช้าชะมัด -_-^)
“นายรู้เบอร์ฉันได้ไงอะ O_O”
(มันจะไปยากอะไร ฉันก็ถามเพื่อนเธอเอานะสิ)
กรี๊ดดดด T^T ยัยเพื่อนตัวไหนทรยศช้านนนนนน ฮือออ อย่าให้ฉันเจอนะ ฉันจะฆ่าไม่ให้เหลือเลยคอยดู
(เฮ้ ยังอยู่หรือเปล่า หรือว่าช็อคไปแล้ว ยัยขนมเน่า -_-;
“ยังอยู่ยะ...แล้วนายโทรมาทำไมไม่ทราบ”
(เธอลืมไปแล้วหรือไง ว่าตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป เธอจะต้องเรียนพิเศษเสริมตอนเย็นกับฉันนะ)
“หรอ ไม่เห็นจำได้เลย”
(อย่ามาเฉไฉ ฉันรู้ว่าเธอแกล้ง -_-^)
“ฉันไม่ได้แกล้งลืมยะ แต่ฉันไม่อยากจำเลยต่างหาก TOT”
(เหอะ ว่าแต่นี่เธออยู่ไหนเนี่ย)
“แล้วทำไมฉันต้องบอกนายด้วยละ ^O^”
(ไม่ต้องมาทำเสียงดีใจหน่อยเลย จะบอกไม่บอก -_-^)
“เรื่องไรอะ”
(ได้ ถ้าเธอไม่บอก...งั้นฉันจะไปรอหน้าบ้านเธอ ให้รู้ไปว่าเธอจะหนีไปไหน)
“กรี๊ดดดด นั้นมันบ้านฉันนะ T^T แต่ไม่เป็นไรฉันไปนอนบ้านยัยโบก็ได้ เชิญนายไปรอให้ตายเลย -^-“
(งั้น...ฉันขอเข้าไปคุยกับแม่เธอในบ้านหน่อยละกัน ฉันจะได้ไปบอกผลการเรียนแม่เธอซะหน่อย)
“กรี๊ดดดด นายกล้าดียังไงนะห๊า TOT”
(อะไรอีกละ ก็เชิญเธอไปนอนบ้านเพื่อนเลยสิ)
“นายกล้าดียังไงเอาแม่ฉันมาขู่ T-T”
(ฉันเปล่าขู่ซะหน่อย ฉันก็แค่ทำหน้าที่ครูที่ต้องทำให้ผลการเรียนนักเรียนดีขึ้น)
“แต่ฉันไม่ต้องการ เชิญนายไปทำให้คนอื่นเถอะนะ TWT”
(ก็มีแต่เธอนั้นแหละ ที่ภาษาอังกฤษห่วยแตกเกินบรรยาย)
“นายด่าฉันอีกแล้วนะ”
(เธอนี่มันปากเป็นนกหวีดหรือไง หนวกหูชะมัด -_-^)
“ฉันเกลียดนายไอ้บ้าหัวทอง TTOTT”
โทรศัพท์มือถือเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนจะมีเสียงตอบกลับมา
(ฉันก็เกลียดเธอเหมือนกันแหละ แค่นี้นะ)
อีตายูโรวางสายไปแล้ว คนที่นั่งรอตรงป้ายรถเมล์กำลังมองมาทางฉันเป็นตาเดียวกัน เพราะอะไรนะหรอ เพราะเมื่อกี้ฉันวีนแตกนะสิ ผู้คนเลยคิดว่าฉันเป็นบ้าไปแล้ว ฉันเกลียดนายอีตายูโร ทำไมนายต้องมายุ่งกับชีวิตฉันด้วย อย่าให้ฉันเอาคืนนะ ฉันจะแก้แค้นให้สาสมเลยคอยดูเซ่ TOT
ตอนนี้ฉันกำลังนั่งอยู่บนรถเมล์ที่กำลังตรงไปยังบ้านของฉัน ฉันจะเอายังไงดีละ จะกลับบ้านหรือเอาไงดี ถ้าฉันไม่กลับแม่ต้องฆ่าฉันแน่เลย T^T ฉันคิดกังวลร้อนใจอยู่คนเดียว จนรถเมล์แล่นมาจอดที่ป้ายที่ฉันต้องลง ฉันเดินลงรถเมล์และเดินเข้าไปในซอยหมู่บ้าน เอาไงดีละ จะเดินวนรอบหมู่บ้านก่อนหรือไปนั่งเล่นที่สวนสาธารณะในหมู่บ้านดี
“อ้าวยัยบราว มายืนทำอะไรตรงนี้”
เสียงหวานที่ดังอยู่ข้างหลังฉัน ทำให้ฉันต้องหันกลับไปมอง เจ้าของเสียงคนนั้นก็คือ พี่คุกกี้ พี่สาวแสนสวยของฉันเอง -_-;;
“เพิ่งมาถึงอ่า กำลังจะเดินเข้าบ้าน แล้วทำไมวันนี้พี่กลับบ้านเร็วจัง”
“ออ เปล่าหรอก พี่กลับมาเปลี่ยนชุดนะ”
พี่คุกกี้ พี่สาวของฉันเป็นนักศึกษามหาลัยชื่อดังแห่งหนึ่งในกรุงเทพ พี่เป็นคนน่ารักและเรียนเก่งมากโดยเฉพาะด้านภาษา พี่เล่นทำเอาน้องตัวเองแถบจะมุดดินหนีเลยทีเดียว ออ อีกอย่างพี่ฉันสาวของฉันชอบเที่ยวเป็นชีวิตจิตใจเลย แต่อย่าเพิ่งเข้าใจผิดนะ ที่บอกว่าเที่ยวเนี่ยหมายถึงเที่ยวห้างต่างหาก ไม่ได้เที่ยวกลางคืน -_-;;
“จะออกไปเที่ยวหรอ”
“ถูกแล้วน้องรัก ^-^”
“แล้วไปกับใครอีกอะ -_-^”
“เดาดูสิ น้องเอ่ย >.,<”
“ฉันขอเดานะ ไอ้แชมป์แน่เลย -_-^”
“ทำไมเรียกเขาอย่างงี้ละ ไม่มีมารยาทเลย เขาเป็นถึงแฟนพี่สาวแกเลยนะ -_-^”
“ผู้ชายเจ้าชู้ นิสัยแย่ๆแบบนั้นอะนะ ถึงจะหน้าตาดีก็เหอะ”
“ถึงยังไงเขาก็รักฉันคนเดียวละกันยะ -^-“
“ขอให้มันจริงเถอะ ถ้าทะเลาะกันมาอีก อย่ามาร้องไห้ขี้มูกโป่งอะ -_-^”
“ฉันไม่เคยร้องไห้ขี้มูกโป่งซะหน่อย -^-”
“อะค่ะ -_-^”
ฉันยอมแพ้พี่สาวตัวเองเลยจริง จริ๊ง หล่อนผลักหัวฉันแถบทิ่มกับสนามโคลนของสนามเด็กเล่นในสวนสาธารณะเลย เพียงแค่ฉันว่าแฟนสุดแย่ของคุณเธอแค่เนี่ย
ฉันกับพี่คุกกี้เดินเคียงคู่กันมาเรื่อยๆ จนกระทั่งถึงหัวมุมซอยปลีกย่อยที่จะเข้าบ้าน และฉันก็ได้เห็นอะไรที่ทำให้ฉันอึ้ง รถของอีตายูโร OoO อ๊ากกกก หมอนั้นมาบ้านฉันจริงๆด้วยง่า TTOTT
“เอ๊ะ...นั้นรถใครมาจอดหน้าบ้านอะ”
พี่คุกกี้มองสำรวจรถจากัวล์สีดำคันงามของอีตายูโรอยู่สักพักใหญ่ ก่อนจะหันมามองฉันเป็นนัยย์ๆว่า ‘รู้จักเจ้าของรถไหม’ แล้วเรื่องอะไรฉันจะบอกว่ารู้จักละ ขืนพี่คุกกี้รู้ว่านี้รถของอีตายูโร พี่ต้องสวดฉันยับแน่เลย ว่าทำไมถึงมีอาจารย์มาหาที่บ้าน T_T
“ไม่รู้อะ แขกแม่มั้งเข้าบ้านเถอะพี่”
ฉันลากแขนพี่คุกกี้ให้มาไขกุญแจเข้าบ้าน ฉันกับพี่เดินเข้ามาในบ้าน และฉันก็ต้องตกใจอีกรอบเพราะมามี๊เดินออกมาจากห้องรับแขก TWT
“อ้าว ลูกรักของแม่กลับมาแล้วหรอลูก ^-^”
“สวัสดีค่ะแม่”
ฉันกับพี่ยกมือไหว้แม่
“แหม ทำไมวันนี้กี้กลับมาพร้อมน้องละลูก”
“ออ คือหนูมาเปลี่ยนชุดนะค่ะ พอดีจะออกไปข้างนอกกับเพื่อนหน่อย”
“อืม จ๊ะ เนี่ยวันนี้อาจารย์ของยัยบราวมาหาถึงบ้านแนะลูก เขาเพิ่งมาถึงก่อนลูกแปปเดียวเอง ยังไงก็เข้าไปทักทายเขาหน่อยสิ”
พี่คุกกี้พยักหน้า และหันหลังมามองฉันประมาณว่า ‘ไปก่อเรื่องอะไรอีกละยัยตัวดี’ ฉันสายหน้าหงึกๆ แม่ดันไหล่ของพวกเราให้เขามาในห้องรับแขก ที่มีอีตายูโรนั่งหันหลังอ่านหนังสืออยู่บนโซฟา ฉันกับพี่เดินอ้อมไปนั่งโซฟาด้านตรงข้าม ก่อนจะยกมือไหว้อีตายูโร
“สวัสดีค่ะ”
“สวัสดีครับ”
อีตานี่เงยหน้าขึ้นมารับไหว้ฉันกับพี่ พร้อมกับฉีกยิ้มละลายใจเล่นเอาพี่คุกกี้ถึงกับนิ่งไปพักหนึ่งเลย อ๊ากก อีตานี่กำลังทำให้พี่ฉันหลงสเน่ห์ >O<
“เอ่อ...คือคุณ -///-“
อีตานี่ทำพี่สาวฉันหน้าแดง =[]= ฉันหันไปค้อนใส่อีตานี่ แต่อีตานี่กับกวนประสาทยักคิ้วมาแทน =[]=
“ออ ผม ยูโร ครับ เป็นอาจารย์วิชาภาษาอังกฤษและอาจารย์ประจำชั้นคนใหม่ของ พิญดา ครับ แล้วคุณ”
พิญดา ชื่อฉันเองแหละค่ะ -_-^
“ออ...ฉันคุกกี้ค่ะ เป็นพี่สาวของบราวนี่”
“ครับ”
และแล้วแม่ก็เดินมานั่งลงข้างๆฉัน ทำไมดูแม่ยิ้มแฉ่งจังเลยแหะ หมอนี่ต้องทำอะไรแม่ฉันแน่เลย –o-
“ว่าแต่ อาจารย์มีอะไรรึเปล่าค่ะ ถึงต้องลำบากมาถึงบ้าน” แม่พูด
“ออ คือ ผมจะมาคุยเรื่องที่จะให้ พิญดา เขาเรียนเสริมภาษาอังกฤษในช่วงเย็นนะครับ”
“ยัยบราวสอบตกวิชาคุณหรอค่ะ” พี่คุกกี้พูด
“เปล่าหรอกครับ ผมแค่เห็นว่าเขามีความสามารถในด้านภาษานะครับ แต่เพียงแค่ว่าเขาไม่พยายามก็เลยทำให้เขาอ่อนในวิชานี้มากกว่า”
พี่คุกกี้หันมามองฉันแบบจะกินเลือดกินเนื้อ เป็นอย่างงี้ทุกครั้ง ถ้าวันไหนพี่คุกกี้รู้ว่าฉันเรียนไม่ดี วันนั้นฉันต้องนั่งฟังพี่เทศนายาวเลย TOT ง่า หนูขอโทษทีหลังหนูจะพยายามมากกว่านี้ค่ะ
“แหมเรื่องแค่นี้เอง ยัยบราวไม่น่าลำบากให้คุณมาถึงบ้านเลยนะค่ะ” แม่พูด
“หรือว่าเธอหนีเรียน จนอาจารย์เขาต้องท่อมาถึงบ้าน -_-+” พี่คุกกี้พูด
“TOT”
“ไม่เป็นไรหรอกครับ ผมมาแจ้งให้ผู้ปกครองทราบด้วยก็ดี เพราะผมเห็นว่าเธอเป็นเด็กกิจกรรมชอบกลับบ้านดึก มาบอกไว้คุณแม่กับพี่จะได้ไม่ต้องเป็นห่วงเขาด้วย”
“ต้องขอโทษ และก็ขอบคุณอาจารย์มากเลยนะค่ะ ที่ช่วยดูแลลูกดิฉัน”
“ไม่เป็นไรหรอกครับ มันเป็นหน้าที่นะ”
“แล้วมีรายละเอียดของการเรียน และคิดค่าเรียนยังไงบ้างหรอค่ะ” พี่คุกกี้พูด
“พี่หนูไม่เรียนเด็ดขาดเลยนะ TOT”
“เงียบแล้วอยู่เฉยๆเถอะนะ เดียวเรามีเรื่องต้องคุยกัน...ยาววว -_-+”
“T..T”
“ก็...ผมจะให้เจ้าตัวเขาเรียนกับผมตั้งแต่วันจันทร์ – วันศุกร์และไม่แน่บางที่ก็วันเสาร์ด้วยนะครับ ส่วนค่าเรียนผมไม่เก็บหรอกครับ”
“มันจะดีหรอค่ะ เกรงใจอาจารย์เปล่าๆ” แม่พูด
“ไม่เป็นไรครับ ผมอยากสอนเพราะอยากให้ลูกศิษย์เรียนเก่ง”
“แล้วจะเริ่มวันไหนหรอค่ะ”
“อันที่จริงผมจะเริ่มตั้งแต่วันนี้เลย แต่คงไม่ทันแล้ว ไว้วันจันทร์เลยก็ได้ครับ”
“ไม่เป็นหรอกค่ะ ถ้าอาจารย์สะดวก”
“พี่ =[]=”
“ฉันคิดว่า”
“ไม่เอานะ TOT”
“คุณเริ่มสอนยัยบราวตั้งแต่วันนี้เลยก็ได้ค่ะ ฉันกับแม่อนุญาต ^-^+”
“เอางั้นก็ได้ครับ”
“ง่า TOT”
อ๊ากกกกก อีตายูโรดูสะใจใหญ่ ที่เห็นฉันมีสีหน้าเวทนา พี่คุกกี้ส่งรอยยิ้มที่มีคราบยาพิษมาให้ฉัน ส่วนแม่ก็ดูมีความสุขเหลือเกินที่เห็นอีตานี่ดูแลเอาใจใส่ฉันในฐานะลูกศิษย์ (นักโทษมากกว่า) เป็นอย่างดี แต่ใครจะรู้ละว่าฉันอยากจะบ้าตายอยู่แล้ว TOT