Shut Up! อย่าบอกใครนะ่ว่าฉันรักมาเฟีย! 4

[koonmai]

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

ความ เดินตอนที่เเล้ว

โครม!

“อ๊ะ ขอโทษค่ะ @O@”
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -



หว่า...ฉันคงจะตา ลายไปหน่อยละมั้งเดินชนใครก็ไม่รู้ตอนนี้ฉันกลิ้งลงไปนอนกับพื้นแล้วนะเนี่ย T^T

“ไม่เป็นไรขอรับนายหญิง ^^”

หือ!! เมื่อกี้อะไรน่ะนายหญิงเหรอลุคนี้มัน...ฉันเงยหน้าขึ้นพรวดขึ้นไปมองหน้าคน ที่ฉันชนเมื่อกี้ดังโครมก็เห็นผู้ชายผมข้างหน้ายาวลงประมาณคางเป็นรากไทร กำลังส่งยิ้มให้ฉันในมือก็ถือถาดขนมแล้วก็ถ้วยน้ำชาอยู่ นี่มัน... *___*

“ซะ...เซบาสเตียน = [ ] =!!”

“ขอรับ ^_^”

โอ๊ย!! ใช่เลยอะไรกันเนี่ย! มีเซบาสเตียนด้วยตายแล้วๆวันนี้ฉันต้องนอนหลับฝันดีแน่ๆเลยอีกอย่าง! มีคุณพ่อบ้านหล่อแบบไม่บันยะบันยังแบบนี่! บ้านนี้ท่าทางจะสนุกไม่หยอก! คุณทานากะอยู่ไหนคะ >O< ฉันลุกขึ้นพรวดพร้อมกับส่งยิ้มแหยๆแล้วถูมือกับเสื้อใหญ่เลยมือฉันจะสกปรก มั้ยเนี่ย TOT ไม่ได้ๆต้องไม่ให้มือของคุณพ่อบ้านสกปรกฉันถูพอเป็นพิธีแล้วก็เอามือมาคว้า หมับที่มือของคุณพ่อบ้าน T^T ก่อนจะเขย่าๆจนคุณพ่อบ้านตัวโยนแล้วก็รีบวิ่งหนีจากหน้าบรรไดตรงนั้นไป จุดมุ่งหมาย! คุณทานากะ! >O</ ฉันวิ่งตึงตังๆเปิดประตูแล้วประตูเล่าจนเหนื่อยแต่ก็ไม่พบคุณทานา กะ T^T ฉันเลยพาร่างอันเหี่ยวเฉามานั่งตรงม้านั่งสี ขาวตรงลานน้ำพุหน้าบ้าน

“นี่ฉันเพ้อเกินไปรึเปล่าเนี่ย -_-“

“เออเธอเพ้อเกินไป -_-“

หือ?? อะไรน่ะเสียงนายยาร์คนี่นาได้กลิ่นขี้ม้าด้วยแหะ =w= ฉันเงยหน้าขึ้นมองเงาที่อยู่บนหัวของฉัน

“นายมายังไง –O-“

ฉัน ถามพลางค่อยๆลุกขึ้นมานั่งดีๆแล้วจัดเสื้อผ้าให้มันเรียบร้อยก่อนจะเงยหน้า ขึ้นไปคุยกับนายยาร์คที่นังอยู่ตรงขอบบ่อน้ำพุขนาดไจแอนท์สีขาวที่มีน้ำพุ 3 ชั้นได้มั้ง ในมือของนายยาร์คก็กำลังถือไอ้หมากฝรั่งบุหรี่นั่นอีกน่าจะไม่ใช่หมากฝรั่ง ตาแมวที่เคยกินตอนเด็กๆแหะ =_=;; เดี๋ยวนี้พวกดาราก็มีข่าวเพราะจำนี่กันบ่อยอยู่นะ

“ฉันจะมาได้ยังไงไม่เกี่ยวกับเธอแต่อย่าวิ่งไปทั่วบ้านคนอื่น แล้วตะโกนหาตัวละครในเรื่องแบล็คบัตเลอร์จะได้มั้ยยัยเอ๋อ”

“โหยอมรับว่าเป็นบ้านตัวเองหน้าด้านๆเลยนะคะ! มันก็เป็นบ้านของฉันครึ่งด้วยนั่นแหละน่า >O<”

ฉันนั่งชี้หน้าด่านายยาร์คปากยุบยิบๆ นายยาร์คก็แกะพลาสติกที่หุ้มหมากฝรั่งนั่นออกก่อนจะค่อยๆเอาไปเคี้ยวในปาก แบบไม่สนใจคำพูดของฉันเลยซักนิด แถมยังทำหน้าซังกระตายแบบสุดๆน่าโมโหชะมัด

“เอาอะไรมาตัดสินห๊ะ! -_-“

นายยาร์คว่าพลางเอา ขาอีกข้างขึ้นไปวางแปะไว้ตรงขอบบ่อน้ำพุจากเดิมที่นั่งเอาขาชันไม่ไว้ ตอนนี้เอาขาอีกข้างขึ้นไปแล้วเอาหมวกที่ตัวเองใส่อยู่มาควงเล่น =_=;;
“เรื่องนั้นก็...”

เอ่อ...ฉัน จะพูดว่าอะไรน่ะจะบอกว่าเพราะในอนาคตบ้านนี้ต้องแบ่งครึ่งเพราะเราสองคน โอ๊ย! จะพูดออกไปได้ยังไงล่ะ

= / / / = นายยาร์คตอนแรกที่ไม่รู้เรื่องอะไรเอาแต่ควงหมวกอยู่บนนิ้งชี้ของตัวเองก็ นึกอยู่ครู่นึงทั้งที่ฉันนั่งสงบเสงี่ยมไม่พูดอะไรออกมาเลย พอคาดว่านายนั่นน่าจะรู้ตัวว่าฉันอยากจะพูดอะไรก็นอนเอกขเนกก่อนจะเอาหมวก ที่ควงเล่นเมื่อกี้มาปิดหน้าแล้วหันหน้าเข้าไปทางน้ำพุ ให้ตาย~~ บรรยากาศแบบนี้น่ากลัวชะมัด อึดอัดด้วย T^T ฉันว่าไม่ฉันหรือนายนี่ซักคนควรพูดไม่ก็เดินออกไปจะดีกว่านะ

“กะ...ก็นั่นล่ะ =/ / /= ฉะ...ฉัน”

โอ๊ย...อึด อัดฉันมองไปรอบๆแล้วก็ไปหยุดตรงนายยาร์คที่นอนแปะอยู่ตรงขอบบ่อน้ำพุอีกรอบ เพิ่งสังเกตุนะว่านายนี่วันนี้ใส่เสื้อเชิ้ตแขนยาวสีขาวมีลูกไม้เป็นแถบยาว ตรงคอเสื้อด้วย เหมือนพวกคุณนางสมัยก่อนเลยกางเกงก็เป็นกางเกงสีดำยาวกรอมเท้าเลยแหะ แบบนี้ไม่ร้อนตายเหรอแล้วจะเอาหมวกปิดหน้าทำไมย่ะ! ไม่อยากเห็นหน้าฉันขนาดนั้นเลยเหรอ บังอาจ =_=*

“งั้น...ฉันไปเดินเล่นแถวนี้ก่อนนะ อ่ะหะๆ ^^;;”

“อืม...”

ฉันลุกขึ้นพรวดจากม้านั่งแล้วหันซ้ายหัน ขวาหาทางไปไม่เจอ เอาไงล่ะไม่ได้คิดด้วยว่าจะไปที่ไหน T^T บรรยากาศแบบนี้มันนี้มันน่าอึดอัดจะตาย

“นี่...”

นายยาร์คพูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงที่เบาหวิว แล้ว...นายนั่นเรียกใครล่ะ

“ยัยไฮดราสมองกลวง...ฉันอีก 10 ปีข้างหน้าเป็นยังไงบ้าง”

“เอ่อ...”

นั่นไงงานเข้าไฮดราแล้วค่ะ T^T จะให้ตอบว่ายังไง ไม่เหมือนนายตอนนี้เลยซักนิด หรือนายติ๊งต๊องปัญญาอ่อนมากงั้นเหรอ ไม่ได้ๆ -_-;; จะให้ตอบว่ายังไงล่ะก็ไม่เหมือนกันจริงๆนี่นา

“กะ...ก็ดูเป็นมิตร หละ...แหละยิ้มง่าย อ่ะหะๆ ^O^;;”

“อืม...”

ฟู้ว~~ อะไรกันจะมาถามฉันด้วยเรื่องแค่นี้เนี่ยนปัญญาอ่อนชะมัด -_- ฉันเดินไปข้างหน้าอีกซักสองสามก้าวนายยาร์คยังนอนอยู่ที่เดิมโดยไม่รู้ว่า ฉันเดินไปใกล้แล้ว ฉันเดินจนมันจะชนตัวนายยาร์คตรงบ่อน้ำพุตายนายนี่ก็ไม่ได้ยินแน่ๆเลย มือของฉันเอื้อมไปดึงหมวกที่อยู่บนหน้านายยาร์คออกมาอยากแรงจนหนังหน้าแทบจะ หลุดออกมา (เวอร์เกิน -_-;

“เฮ้ย!”

ทันทีที่หมวกปลิวตามแรงกระชากออกมาก็เผย ให้เห็นหน้าแดงๆของผู้ชายที่ไม่เคยคิดแท้แต่จะยิ้มอย่างนายยาร์ค -_- หน้าแดงเป็นกับเขาด้วยเหรอนายนี่น่ะ แล้วหน้าแดงทำไม -_-;; อย่าบอกนะว่าเรื่อง...นั้นน่ะ

“นี่นาย...”

“อะไรเล่า -_-// นี่ยัยบ้าหันไปมองทางอื่นเลยนะอย่ามามองหน้าฉัน!”

“นายเขินกับเขาเป็นด้วยเหรอ –O- ชาตินี้ฉันไม่คิดว่าจะเห็นนายในสภาพแบบนี้หรอกนะ”

“ชิ!”

นายยาร์คหันหน้าไปทางอื่นแล้วทำเสียงจิ๊ จ๊ะเมื่อถูกคนอื่นรู้ทัน นิสัยเสียจริงๆเลยนะผู้ชายคนนี้เนี่ย ฉันเอาหมวกไปวางไว้ข้างๆนายนั่นก่อนจะเดินออกไปที่อื่น แต่สิ่งที่นายนั่นกำลังจะพูดนั่นแทบทำให้ฉันเกือบล้มลงไปนะ

“ฉันเห็นนะ...ตัวเธออีก 10 ปีข้างหน้าน่ะ”

“...”

ฉันทำสีหน้าไม่ถูกในใจก็ได้แต่ภาวนาว่า ให้นายนั่นพูดออกมาอีก ความอยากรู้ อยากเจออยากเจอเหมือนกัน อยากรู้ความจริงทั้งหมดที่พวกเรามาอยู่ที่นี่มันเป็นเพราะอะไรแล้ว...พวก นั้น ไม่สิ! พวกเราใน 10 ปีข้างหน้าหายไปไหน...กันแน่นะ

“เธอทำสีหน้า...เหมือนคนไม่มีความสุขเอามากๆเลย ทั้งๆที่เธอในตอนนี้ที่เป็นอยู่ในอายุ 16 ปี กลับยิ้มแย้มอยู่ทุกวันแต่เธอในช่วงอายุ 26 น่ะแววตามีแต่ความทุกข์ ฉันน่ะ...ถึงจะเป็นฉันแต่ก็สามารถรับรู้ความรู้สึกทุกข์ทรมานได้มันแปลกอยู่ นะ”

“...”

อะ...อะไร กันตัวฉันกำลังทุกข์ทนทรมานงั้นเหรอ ฉัน...ไฮดราที่กำลังยิ้มแย้มอยู่ในขณะนี้จะไม่มีอยู่อีกแล้วเหรอ จะว่าไปตอนไปที่บ้านในขณะที่มาโลกฝั่งนี้ครั้งแรก บ้านมัน...ไม่มีคนอยู่แถมนายยาร์คใน 10 ปีข้างหน้ายังบอกว่า เธอยังโกรธฉันอยู่อีกเหรอ อีกต่างหากมันต้องมีอะไรที่เราไม่รู้นอกเหนือจากนี้แน่ๆ อีกอย่าง...นายนี่คือมาเฟียเราในอีก 10 ปีอยู่กับหมอนี่แล้วจะมีความสุขจริงๆอย่างั้นเหรอ คนแบบนั้นน่ะ...ยังมีอยู่ด้วยเหรอ

“เพราะงั้น...บอกเรื่องที่เจอมาซะเถอะ -_-+”

“หะ...??”

เหวอ! คราวนันทำหน้าไม่ถูกเข้าไปใหญ่ = _ =;; นายนี่ตกลงเห็นฉันจริงๆรึเปล่าเนี่ย

“นี่นาย...ยาร์ค นายเห็นตัวฉันจริงๆรึเปล่าเนี่ย - -*”

“เอ่อ...จะบอกว่าไงดีล่ะ ไม่เห็นหรอก –O –“

หนอ ย...บังอาจทำให้ฉันกลุ่มขนาดนี้เชียวเหรอ นายยาร์คตายซะเหอะ! ฉันหันขวับพอตั้งสติได้มือฉันก็ตรงดิ่งเข้าไปบีบคอนายยาร์คแล้ว ทั้งทึ้ง ทั้งเขย่า ด้วยความโมโหนายยาร์คก็ได้แต่ไอค่อกๆแค่กๆ แล้วบอกให้ฉันปล่อยมืออกแถมยังเอามือมาดันหัวฉันออกอีกแน่ะ!

“ยัยตัวไฮดราปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ! อ่ะแค่ กๆ”

“โว้ยยย นายก็ปล่อยมือที่ยันหัวฉันออกสิย่ะ! -3-“

“ปล่อยให้โง่เหรอเธอก็บีบคอฉันตายพอดี อ่ะแค่กๆๆ”

ฉัน ยังบีบคอนายยาร์คอย่างไม่ลดละแถมยังบีบแน่นกว่าเดิมแล้วออกแรงเขย่าๆหัวนาย นั่นไปด้วย นายยาร์คเองก็ดันหัวฉันออกจนแทบจะหลุดไปกลิ้งอยู่กับพื้นอยู่แล้ว T^T

“เฮ้ย! ไหนยาร์คในอะ...อีก = [ ] =”

“หือ!!?”

ฉัน กับนายยาร์คหันไปทางต้นเสียงที่ดังมาข้างหลังบ่อน้ำพุอย่างรวดเร็ว เผยให้เห็นผู้ชายรูปร่างสูงโปร่งผมซอยระดับคางสีดำที่สะท้อนกับแสงอาทิตย์ ยังเป็นเงา (เวอร์ - _ -; เขาคนนั้นกำลังมองมาทางพวกเราด้วยสีหน้าไร้คำบรรยาย

(/ - _)/\(_<\)

“เอ่อ...พวกเธอกำลังเล่น อะไรกันอยู่เหรอ -_-;;”

หือ! พอฉันตั้งสติได้ก็ถอยพรวดออกมาไกลๆนายยาร์คเหมือนพวกเชื้อไวรัสที่ติดต่อได้ ทางผิวหนัง – w –

“นายอย่าบอกนะ ว่า... -_-“

นายยาร์คพูดเว้นระยะนิดนึงก่อนจะทำหน้า เครียดขึ้นมาถนัดตา เอ๊ะ! ทำไมเหรอคนๆนี้คือใคร

TBC : )