My Boyfriend จับนายหน้าหล่อมาขอเป็นแฟน ตอนที่ 4

[applepie]

4
ศึกเดินแบบชุดว่ายน้ำ

“เอาหล่ะครับพวกเราทำการแจกเบอร์เป็นที่เรียบร้อยแล้วนะครับ” พิธีกรชายพูดขึ้นทำให้ฉันและเพื่อนก้มลงมองป้ายเสื้อที่ติดอยู่บนหน้าอกตัวเอง เชอะ เบอร์ 21 งั้นเหรอ ยัยโรสเบอร์ 22 ยัยมายล์ 23 ช่างเป็นเลขที่เหมาะจริงๆ
“เมื่อทำการตรวจดูป้ายชื่อที่ติดอยู่ยนหน้าอกเรียบร้อยแล้วนะครับ อันดับต่อไปเราจะให้ผู้เข้าแข่งขันได้ทำกิจกรรมสนุกๆ กับเหล่าไอดอลนะครับ อยากทำกันไหมครับ” พิธีกรที่โคตรหน้ากวนส้น พูดพร้อมกับยื่นไมค์ไปทางสาวๆ ที่อยู่ด้านล่าง เป็นเหตุให้
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด” <<<< แบบนี้หล่ะ
“กิจกรรมแรกนะครับ เราจะให้ผู้เข้าแข่งกันได้เลือกไอดอลที่คุณอยากเป็นหวานใจมากที่สุด อ๊ะๆ เลือกได้แค่คนเดียวนะคับ เลือกไว้ในใจนะคับผม” แหงหล่ะ สำหรับฉันก็ต้องเป็นแม็คซินอยู่แล้ว ส่วนยัยโรสและยัยมายล์ก็ต้องเป็นนายโซอึนและซันไชน์สินะ
หึ น่าสนุกดีชักอยากจะรู้แล้วสิว่าใครจะได้เป็นหวานใจพวกนั้นกัน ดูท่าโรสกับมายล์จะพอเดาความคิดฉันออกจึงร่วมกันทำหน้าสะใจไปทางการิวและมาชิล =.,=
“เลือกกันเสร็จแล้วใช่ไหมครับผม ถ้าอย่างนั้นขอให้ทุกคนเดินไปที่เหล่าไอดอลที่ตนเองเลือกด้วยครับ” ชิทำไมฉันต้องเดินไปหาหมอนั่นด้วยเนี่ย “เรียงแถวกันให้เป็นระเบียบด้วยนะครับ เรียงตามเบอร์ที่ติดไว้นะครับถ้าไม่มีเบอร์ไหนก็ข้ามนะครับ” ฉันกับยัยโรสและยัยมายล์จึงเริ่มออกเดินไปทางที่หัวใจปรารถนา เอ๊ย ไปทางที่พวก SO FUN แต่ละคนยืนอยู่ ฉันกวาดสายตามองไปที่รอบๆ ตัวเองซึ่งบัดนี้มีคนต่อหลังฉันยาวเหยียด เฮ้ย มีคนชอบไอ้บ้านั่นขนาดนี้เลยเรอะ แต่ฉันก็โชคดีหน่อยอ่านะ ที่ได้เป็นคนที่สิบเป๊ะ หึๆ อาจจะเป็นเพราะว่าบางเลขไปอยู่กับไอดอลคนอื่น ยัยโรสและยัยมายล์ก็ได้ที่พอๆ กับฉัน สงสัยพวกเนี่ยคงฮอตแต่หมายเลขหลังๆ
ฟุด ฟิด อี๋ คนข้างหน้าฉันใส่น้ำหอมกลิ่นแคนตาลูปด้วยหล่ะ แถมยังใส่ซะชุดแสกจะกลายเป็นขวดน้ำหอมแล้วมั้งเนี่ย จะใส่ไปไหว้ใครยะหล่อน ใส่เยอะปานน้ำอบ _ _*
“ต่อไปนี้จะให้เหล่าไอดอลได้ถามถึงประวัติของสาวๆ แต่ละคนนะครับ อยากถามอะไรถามได้เลยนะครับ” อ๊ากกก ใครเป็นคนคิดกิจกรรมนี้ฟระ ถ้าเกิดมันพึลึกถามขนาดหน้าอก สะโพก เอวหล่ะเฟ้ย จะทำยังไง ฉันยิ่งไม่ได้จดอยู่ เอ๊ย ไม่ใช่ย่ะ ไอ้บ้าแม็คซินมันยิ่งเป็นหมาป่ากระหายสาวๆ อยู่ ฮือ YOY ทำมายยย ชีวิตฉันต้องเป็นยังงี้ด้วยเนี่ย เพราะแกคนเดียวไอ้พิธีกรปัญญาอ่อน หน้าลิง ซกมก ไอ้ปากปีจอ บลาๆๆ <<<<< โทษมันคนเดียวเนี่ยแหละ
มัวแต่ด่าไอ้พิธีกรปากปีชวดนั่นอยู่ ทำให้ตอนนี้ฉันขึ้นมาอยู่อันดับที่สองแล้ว อ๊ากกก ทำไมมันเร็วจังเลยฟระ นังคนเขียนประสาท แกจะฆ่าฉันใช่ไหมเนี่ย (อ้าวเกี่ยวไรกะฉันฟระ)
“เชิญคนต่อไปครับ…” แม็คซินว่าพลางหันหน้าขึ้นมามองหน้าคนต่อไปซึ่งก็คือ หนูเอง YoY
O_O <<<<< หน้าแม็คซินที่บงบอกอาการช็อกนิดหน่อย ที่ไม่เคยคิดมาก่อนว่ายัยเซ่อนั่นจะลงประกวดกับเขาด้วย
TOT <<< หน้าฉันที่อยากร้องไห้สักพันรอบก่อนตอบคำถามหมาป่า
“หึๆ” อ๊ากๆ เสียงหัวเราะแบบนั้นหมายความว่ายังไงยะ
“อย่าพูดมากๆ ได้มั้ยรีบๆ ถามมา”
“ชื่อ”
“นีน่า”
“อายุ”
“สิบเก้า”
“ส่วนสูงและน้ำหนัก” อ๊ะ มันเริ่มนอกเรื่องมาขึ้นแฮะ
“ร้อยหกสิบห้า กับ สี่สิบห้า”
“คำถามสุดท้าย…” แม็คซินเงียบไป ก่อนจะพูดขึ้น “อยากเป็นหวานใจฉันเพราะอะไร”
อ๊อกกก ถามแบบนี้แล้วจะให้ตอบไปว่ายังไงฟระ ว่า ฉันชอบคุณมาตั้งแต่ประถม อะไรอย่างงี้เรอะ นีน่าทำไม่ด้ายยย
“ก็เพราะ… เพราะ…อะไรหว่า”
“-_-^+” อย่าคาดคั้นกันสิโว๊ย
“เพราะว่าฉันอะ…แอบ…ระ…รักนาย” อ๊อก ฉันพูดออกไปแล้วพูดออกไปได้ยังไง ฮือ อยากมุดแผ่นดินหนี
“อะไรนะ พูดอีกครั้งสิ ฉันไม่ได้ยิน” อ้าวไอ้บ้านี้หูตึงก็บอกก่อนสิฟระ T^T
“ฉันแอบรักนาย” ฉันขยับเข้าไปใกล้หมอนั่นอีก แล้วกระซิบ
“ห๊ะ?? ค่อยไปอ่ะ” กรี๊ดดดด หมอนี่แกล้งฉัน
“ฉันแอบรักนาย!”เพราะฉั้นฉันเลยเขยิบเข้าไปใกล้เขาอีกจนแทบจะหายใจเอาออกซิเจนร่วมกัน
ขวับ! หมอนั่นไม่พูดอะไรเพียงแต่ยิ้มยั่วยวน แล้วดึงฉันเข้าไปหา จากนั้น…
จุ๊บ O///O อ๊ากกกก กรี๊ดดด วี๊ดดดด ว๊าย <<<< สติแตกไปแล้ว ไอ้บ้านี่หลอกหอมแก้มช้านน แงๆ นี่ฉันเสียเปรียบไอ้หมอนี่เท่าไร่แล้วเนี่ย YOY
“เชิญคนต่อไปครับ” อ๊ากก นี่นายทำแบบนี้แล้วยังมายักคิ้วกวนประสาทอีกเรอะ แม่ทนไม่ไหวแล้ว
ขวับ ทันทีที่ฉันจะเข้าไปประทุษร้ายไอ้บ้านั่น ผู้หญิงทั้งหมดที่ต่อแถวอยู่ก็หันมาทำตาขวางใส่ฉันทันที หนอย ฝากไว้ก่อนเถอะ จบงานนี้นายโดนฉันเช็กบิลแน่ เชอะ
ฉันซึ่งไม่สามารถทำอะไรได้จึงพาสังคารอันไม่เที่ยงของตนเองมานั่งอยู่บาร์แถวๆ หน้างานเลี้ยง โห พ่อนี่ก็เข้าใจคิดเนอะสร้างห้องน้ำไว้ข้างบาร์แถมประตูห้องน้ำนี่ไม่ต้องบอกเลยว่าใครเลือก แม่ฉันเอง แม่ฉัน ก็สีชมพูซะหวานแหววขนาดนี้มีหม่ามี้หนูคนเดียวเท่านั้นแหละ
“ขอไอริสแก้วหนึ่งค่ะ” ฉันหันไปสั่งบาร์เทนเดอร์ ก่อนที่จะหันกลับเข้าไปงานเลี้ยง ซึ่งภาพในงานนั้นมีลักษณะเป็นโต๊ะยาวซึ่งเป็นโต๊ะที่เหล่าไอดอลนั่งกันตามหมายเลข ส่วนเหล่าสาวๆ ที่เข้าร่วมแข่งขันก็ต่อแถวยืนอีกฝั่งหนึ่ง
ชิ ให้ตายสิหันไปหันมา ตาก็ไปจับต้องกับสิ่งที่อยากลืมซะได้ ใช่แล้วตาฉันกลับไปจับต้องกับผมสีเทาเปล่งประกายของไมล์เข้า นั่นทำให้แหตุการณ์ในอดีตหวนกลับคืนมาในสมองอีกครั้ง

จำได้ว่า มันเกิดขึ้นราวๆ สองปีก่อนพอดี วันนั้นอยู่ๆ ไมล์ก็มาบอกว่า ‘เขาชอบฉัน เราคบกันได้ไหม’ ด้วยความที่ไม่เคยมีใครยื่นความรักมาให้ ฉันจึงตอบรับความรักนั้นไปอย่างง่ายดาย และเมื่อคบกันไปนานๆ ฉันที่ไม่เคยมีความรักก็เริ่มรู้สึกดีกับไมล์ขึ้นมาเรื่อยๆ จนฉันพูดได้เต็มปากเลยว่าฉันรักเขาเข้าแล้วจริงๆ ฉันรักไมล์แล้วจริงๆ ความรักของพวกเราเบ่งบานขึ้นเรื่อยๆ จนกระทั่ง…
วันจบการศึกษาของนักเรียนชั้นมอหก อยู่ดีๆ ไมล์ก็ควงผู้หญิงมาหาฉัน แรกๆ ฉันก็คิดว่ามันคงจะไม่มีอะไรหรอก สงสัยยัยคนที่อยู่ข้างไมล์จะคิดไปฝ่ายเดียว แต่ฉันคิดผิด! เมื่อไมล์บอกฉันด้วยน้ำเสียงและคำพูดที่เย็นชาว่า
‘นีน่า เราเลิกกันเถอะฉันเพิ่งรู้ว่าเธอไม่ใช่คนที่ฉันรัก เรากลับมาเป็นเพื่อนกันเถอะนะ’
‘ไม่ได้นะไมล์ นายจะทำอย่างนี้กลับฉันไม่ได้นะ แล้วที่เราคบกันมาปีหนึ่งมันคืออะไรหล่ะไมล์ สิ่งดีๆ ที่เราสองคนเคยทำร่วมกันมันมันคืออะไรงั้นเหรอ นายจะบอกว่ามันเป็นแค่อากาศอย่างนั้นหรือ’
‘ใช่แล้วนี่น่า ฉันเห็นมันเป็นแค่อากาศเท่านั้น ฉันจะไม่ทนคบกับคนที่ฉันไม่ได้รักอีกต่อไปแล้ว’
‘ทนคบงั้นเหรอ ฮึกๆ ท่างั้นนายมาบอกว่าชอบว่ารักฉันทำไม’
‘ฉันก็บอกแล้วไง! ว่าฉันเพิ่งเจอเนื้อคู่ ไม่ดีใจเหรอที่เธอจะได้เป็นอิสระน่ะ’
‘…’
‘ไปกันเถอะเบียร์ ฉันเบื่อขี้หน้ายัยนี่เต็มทีแล้ว’
นั่นเป็นคำพูดที่ฉันไม่เคยลืมมาตลอดชีวิต แล้วหลังจากนั้นฉันก็ตัดสินใจย้ายมาอยู่ไทยทันที แล้วฉันก็เพิ่งมารู้ไม่นานนี้ว่าผู้หญิงที่ชื่อเบียร์นั่นน่ะเป็นแค่รุ่นน้องที่ไมล์เอามาอ้างเป็นแฟนเฉยๆ เพื่อนเขาบอกฉันว่า เขาน่ะอยากเป็นอิสระก็เลยต้องทำแบบนั้น เขาไม่อยากจะทนคบกับผู้หญิงเฉิ่มๆ อย่างฉันอีกแล้ว

“เฮ้ย นีน่า นีน่า!!” เสียงยัยโรสปลุกฉันให้ตื่นจากความหลังอันน่าเศร้า
“หา อ้อ มากันแล้วเหรอ?” ฉันว่าพลางใช้หลังมือปาดน้ำตาออก
“มาได้ชาติหนึ่งแล้วย่ะ อ้าวแล้วนั่นแกร้องไห้ทำไมน่ะ” ยัยมายล์ถาม
“อ๋อ คิดถึงความหลังเก่าๆ อดีตที่น่าเศร้า” ฉันว่าพลางหยิบไอริสขึ้นมาดื่ม
“แกอย่าไปคิดถึงมันเลย พวกเราสองคนก็เป็นเหมือนแก ถือซะว่าพวกเราย้ายประเทศแล้วก็เริ่มต้นใหม่กันไปเลย เนอะมายล์ นีน่า”
“อืม ว่าแต่พวก SO FUN มันถามอะไรพวกแกบ้าง”
“หนอย นี่แหละที่ทำให้ฉันอารมณ์เสียแทบจะเอาโต๊ะมาฟาดหน้ากันให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย” ยัยโรสว่าพลางขบฟัน “ก็ไอ้บ้าโซอึนน่ะมันดันถามไม่เข้าท่าน่ะสิ ถามอยู่ได้ไอ้ขนาดหน้าอกน่ะ พอฉันบอกว่าไม่รู้มันยังจะเอาสายวัดมาวัดหน้าอกฉันอีก อ๊ากกก ฉันจะบอกพ่อเอาเครื่องบินไปทับบ้านมัน”
อ้อ ฉันลืมบอกไปว่าบ้านยัยโรสประกอบธุรกิจเกี่ยวกับเครื่องบิน
“เหมือนกันเลยโรส ฉันน่ะจะเอารถไฟไปชนบ้านอีตาซันไชน์ให้ตายกันไปข้างหนึ่งเลย คอยดูสิ” ยัยมายล์ว่าพลางทุบกำปั้นลงบนโต๊ะ “อีตาบ้านั่นทำถามโน่นนี่ แล้วพอฉันตอบไปหมอนั่นก็ตอบกลับมาว่า งั้นเหรอ ไม่น่าเชื่อ อืม อะไรทำนองนี้หมดเลย”
“แล้วแกหล่ะยัยนีน่า” ยัยโรสถามฉันซึ่งกำลังนั่งหัวเราะอยู่เปลี่ยนอารมณ์เป็นโกรธทันที
“อ๊ากกกก” ฉันปาแก้วเฉียดหูบาร์เทนเนอร์ไปเมื่อถูกยัยพวกบ้านี่ถามอะไรไม่เข้าท่า
เพล้ง
“อีตาบ้าแม็คซินน่ะ เขาบอกให้ฉันบอกว่าฉันชอบเขาเพราะอะไรน่ะสิ”
“แล้วแกตอบว่าไง”
“ฉันตอบว่า ฉันแอบรักไอ้หมอนั่นน่ะสิ คิดแล้วมันเจ็บใจเป็นบ้า”
ฮ่าๆๆๆ <<< เสียงหัวเราะของยัยสองคนนั่น มันน่าตลกมากนักเรอะ
“แล้วหมอนั่นยัง… มันยัง หอมแก้มฉันอีก”
O{}O <<<< หน้ายัยโรส
O[]O <<<< หน้ายัยมายล์
“แกว่าไงนะ!!” มันจะแหกปากประสานเสียงออเคสต้าทำไมฟระ สงสัยจะไว้อาลัยให้ชื่อเรือ _ _^
“เบาๆ หน่อยสิยะ” ฉันจุปากเป็นเชิงปราม
“แล้วแกยอมมันได้ไง” ถามได้ตรงดีเนอะมายล์
“ใช่ เป็บฉันนะ ถวายศอกใส่มันไปแล้ว” แกยังไม่เลิกอีกเหรอโรส
“ก็ยัยพวกผู้หญิงที่อยู่ข้างหลังฉันน่ะสิ พอฉันจะทำร้ายไอ้บ้าแม็คซิน พวกหล่อนก็ส่งสายตาอำมหิตมาที่ฉันทันใดเลยอ่า” ฉันว่าพลางทำท่าจะขว้างแก้วอีกรอบ แต่บาร์เทนเนอร์กับยัยสองคนนี้ห้ามไว้ ไม่งั้นนะ ฮึ่ม! -_-^+++ แม่จะถล่มที่นี่จบราบเป็นหน้ากลองเลยทีเดียว
“เอ่อ ถ้างั้นพวกเราสามคนกลับไปในงานกันเถอะ ฉันได้ยินเสียงพิธีกรนั่นเริ่มหอนอีกแล้วอ่ะ” ฉันพูดจริงๆ นะที่ว่าชาติที่แล้วยัยมายล์ต้องเกิดเป็นอะไรสักอย่าง เพราะหล่อนหูดีโคตรทั้งที่ฉันกะยัยโรสไม่ได้ยินอะไรแม้แต่แอะเดียว
“…” ทึ้งจนไม่รู้จะพูดอะไร
“เป็นไรไปอ่ะพวกแก หรือว่าจะไม่ไป” ยัยมายล์ว่าพลางหรี่ตามองพวกฉันสองคนอย่างกับจ้องจะจับผิด
“ปะ…ไปจ้า เนอะโรส ไปเนอะ” ฉันกระทุ้งข้อศอกใส่ท้องยัยโรสเบาๆ ที่บัดนี้หล่อนยังคงนั่งอ้าปากค้าง เสียภาพพจน์หมดเลยเพื่อนฉัน
“เอานั่นสิ ไปกันเถอะ ปะ”

ภายในงาน

บัดนี้โต๊ะยาวๆ ที่ได้ใช้เป็นที่สอบสวนเมื่อครู่กำลังถูกขนออกไปด้วยแรงกายของพนักงานบนเรือฉัน พื้นที่ที่เคยเป็นที่วางโต๊ะ มันกลับถูกวางด้วยกล่องขนาดใหญ่ที่สามารถใส่อีตาบ้าแม็คซินลงไปได้ตั้งคนหนึ่ง ข้างๆ กล่องนั้นมีตระกร้าขนาดใหญ่ที่ถูกปิดด้วยผ้าคลุมสีดำผืนยาว ซึ่งตอนนี้มีสาวๆ กำลังล้อมกล่องกับตระกร้านั่นพร้อมกับจ้องมันอย่างกับจะกินเลือดกินเนื้อ
ว่าแต่ว่า พวกเหล่าไอดอลหาย head ไปไหนเนี่ย ฉันคิดในใจพลางสอดสายตาหาเหล่าๆ ไอดอลแต่ละคน
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด พี่…
อ๊ากกกกกกก เลือดกำเดาฉันจะไหลแล้ว
อร๊ายยยยยยย ฉันต้องกินพี่เขาให้ได้
เสียงกรี๊ดดังขึ้นข้างหลังฉัน ทำให้ฉันกับเพื่อนอีกสองคนหันไปมองตามทันที แล้วก็พบว่า…
พวกเหล่าไอดอลแต่ละคนอยู่ในชุดว่ายน้ำ (โปรดอย่าคิดลึก) ซึ่งใส่กางเกงขาสั้นพร้อมกับเปลือยท่อนบนอย่างชัดเจน เป็นเหตุให้ฉันเห็นแผงอกของเหล่าไอดอลเต็มๆ ตา อ๊ากกกก แถมพวกนั้นยังทำท่ายังกับว่าเพิ่งอาบน้ำมา ผมของพวกเขาแต่ละคนเปียก และทุกคนกำลังสะบัดมันอย่างเมามัน ทำให้สาวๆ ที่อยู่ที่นี้รวมทั้งนังเพื่อนสองคนของฉันด้วย จะก้าวเข้าไปปล้ำเขาให้ได้
“เอาหล่ะครับ ต่อจากนี้ไปขอให้ผู้เข้าแข่งขันแต่ละคนได้จับฉลากด้วยนะครับ มีเงื่อนไขว่าใครจับได้ชุดอะไรต้องแต่งตัวตามนั้นที่ป้ายนี้บอกไว้นะครับ” สิ้นเสียงของพิธีกรผู้หญิงทั้งงานก็พร้อมใจกันหันหน้าไปทางที่ป้ายนั่นวางอยู่ทันที
หมายเลขหนึ่ง ชุดว่ายน้ำ
หมายเลขสอง ชุดนอน
หมายเลขสาม ชุดลำลองหรือชุดเวลาที่พวกคุณใส่อยู่บ้าน
หมายเลขสี่ ชุดนักเรียน
หมายเลขห้า ชุดแสค
อ๊อกกกก ใครคิดเกมส์นี้เนี่ย อีกละ แล้วถ้าเกิดจับได้ชุดว่ายน้ำหล่ะเฟร้ย ครายจะรับผิดชอบ!

“อ้อ อย่าเพิ่งดีใจไปนะครับสาวๆ เพราะว่าเราจำเป็นจะต้องทำการคัดพวกคุณออกก่อน เพราะว่ามันเยอะเกินไป ให้เหลือแค่ห้าสิบคน แต่ถ้าใครไม่พอใจก็มาหาผมได้นะครับ ผมจะให้ความอบอุ่นพวกคุณแทนเหล่าไอดอลพวกนี้เอง ^^*” ผู้หญิงทุกคนหันไปจ้องหน้าไอ้พิธีกรปากหมานั่นทันที ประมาณว่า ‘หน้าไม่หล่อ พ่อไม่รวย อย่าสะเออะ!’
“ให้สาวๆ ทุกคนมายืนดูรายชื่อที่ติดอยู่บนบอร์ดด้านซ้ายนั่นเลยนะครับ ตามหมายเลขไอดอลที่คนได้เลือกไว้” พิธีกรพูดพลางหยิบผ้าเช็ดหน้าตัวเองขึ้นมาซับเหงื่อ เพราะเกรงว่าอาจจะมีเหล่าสาวๆ มารุมกระทืบก็เป็นได้ ฉันว่านะควรจะกังวลตั้งแต่ตอนที่อ่านประวัติของพวกเหล่าไอดอลแล้วหล่ะ
ตึกๆ
หลบไปสิยะ
ให้ฉันดูก่อน
ฉันก่อน
สิ้นคำของพิธีกรสาวๆ ทั้งหลายก็แย่งกันกรูเข้าไปดูบอร์ดที่ว่านั่นทันที ทำให้บางคนถึงกับตบกันตายไปข้างหนึ่งเพื่อแย่งกันเข้าไปดู ฉันกับยัยโรสและยัยมายล์จึงได้แต่ยืนรอให้เหล่าชะนีทั้งหลายซาก่อน ถึงจะเยื่องกรายเข้าไป
หมับ
ในขณะที่พวกฉันสามคนกำลังจะก้าวเข้าไปดูบอร์ด ก็ถูกชายปริศนาสามคนดึงแขนไว้ เมื่อหันหน้ากลับไปก็พบว่าเป็นพวก SO FUN นั่นเอง มาดึงแขนไว้ทำซากอะไรฟระ
“ไม่ต้องไปดูหรอก” นายโซอึนว่าพลางปล่อยแขนยัยโรส ซึ่งบัดนี้เจ้าตัวได้จ้องนายโซอึนตาขวางแล้ว -__-^
“ใช่ เพราะพวกเราให้พวกเธอผ่านเข้ารอบแล้ว” นายซันไชน์ที่รำคาญผู้หญิงห้าวที่เขาจับแขนอยู่ หันหน้ามาบอกฉันทันที
“ทำไม พวกนาย…” ฉันว่าพลางมองไปที่นายแม็คซิน
“ก็พวกเราอยากทรมานพวกเธอเล่นไง สาวน้อย” อ๋อ เหรอ ที่แท้ก็เป็นอย่างนี้นี่เอง อ๊ะ ฉันลืมทำอะไรรึเปล่าเนี่ย
พลั่ก
อ๊ากกกกกกก
“นั่นนะเป็นของตอบแทนที่นายหอมแก้มฉัน” ฉันสะบัดแขนออกจากการจับกุมของนายซันไชน์ ก่อนที่จะเหยียบเท้าเขาเต็ทแรง ซึ่งเจ้าตัวคิดว่ามันจมดินไปแล้ว และฉันก็ไม่ลืมที่จะพูดเน้นกลับไปอีกรอบ
“โหดร้าย เธอมันโหดร้าย TOT ” แม็คซินว่าพลางกุมเท้าตัวเองไว้ สม! =_=+++
“ก็ใครใช่ให้นายทำบ้าๆ แบบนั้นเล่า”
“ใช่แล้ว ทีหลังนายอย่ามาละลาบละล้วงเพื่อนฉันอีก เข้าใจ๋!” ยัยมายล์กะยัยโรสพูดพร้อมกัน
“อิจฉาเขาเหรอ ยัยหน้าจืด”
“ไม่พูดก็ไม่มีใครเข้าหาว่านายเป็นใบ้นะ โซอึน” ยัยโรสตอกกลับพร้อมกับส่งสายตาจิกไปให้อีกรอบ
“ไร้สาระ”
“อ๊าก นายกล้าดียังไงมาพูดแบบนี้ฮะ อยากเจอยัยมายล์ถวายหมัดใช่ไหม” ยัยมายล์เองก็ตอกกลับพร้อมกับทำท่าจะประหารหมอนี่ให้ได้ ดีนะที่พวกฉันห้ามไว้ซะก่อน
“เอาหล่ะครับ ทุกท่าน ขอให้ผู้ที่เข้ารอบมาจับฉลากด้วยครับ” พอพวกเราตั้งท่าจะกัดกันต่อก็มีเสียงพิธีกรดังขัดขึ้นมาทันที อ๊ากกก ขัดความสุขกันชะมัดเลย ฉุนเฟร้ย!
ตึกๆ
ให้ตายซิ ไหนจะต้องจับฉลาก แล้วยังต้องมาคอยหลบสายตายพวกนั้นอีก ถึงแม้ว่าพวกเราสามคนจะเปลี่ยนทรงผมก็เถอะนะ แต่เค้าโครงหน้า และเสียง มันไม่ได้เปลี่ยนไปด้วยนี่นา
ตอนนี้ ฉันกลับยัยโรสและยัยมายล์กำลังต่อแถวจับฉลากกันอยู่ และฉันได้จับคนที่สี่! ฉันเป็นอะไรกับเลขนี้เนี่ย เลขของไอ้บ้าไมล์ก็เลขนี้เหมือนกัน ดูเหมือนยัยโรสและยัยมายล์จะคิดเรื่องเดียวกับฉัน แหงหล่ะ ก็ทั้งสองคนต่อแถวฉันอยู่นี่ ส่วนพวกไอดอล บัดนี้ได้ไปนั่งอยู่ข้างเวทีเป็นที่เรียบร้อย อีตาบ้าแม็คซินส่งจูบมาให้ฉันด้วยหล่ะ กร๊าซซซซ มันจะมากไปแล้วนะเฟร้ย แต่ดูเหมือนว่าคนที่อยู่ข้างหน้าฉันจะเห็น หล่อนจึงหันไปส่งจูบตอบให้ไอ้หมอนั่นทันที _*_ ทำนองเดียวกันกับยัยโรสและยัยมายล์ที่แทบจะออกไปตบนายโซอึนและนายซันไชน์ให้คว่ำไปคนละข้าง
“เชิญครับ”
กรี๊ดดดดด ถึงคิวฉันแล้วเหรอเนี่ย ไม่จับได้ม้ายยยย พลีสสสส ข้าน้อยขอร้อง T^T
กุก กัก
เลขที่ออก
หมายเลขหนึ่ง
O.O <<<<< หน้าฉันที่บ่งบอกอาการว่าขอหนูจับใหม่ได้ม้ายยยยย YOY
O[]O <<<<< หน้ายัยโรสกับยัยมายล์ที่มาชะโงกดูหมายเลขในมือฉัน
“อ๊ะๆๆ ซอรี่ อย่างมากเลยครับ ผมลืมบอกกติกาอีกอย่างหนึ่ง ก็คือผู้เข้าแข่งขันที่จับไปแล้วก่อนหน้านี้สามคน ให้เอาฉลากของคนแรกเป็นหลักนะครับ ซึ่งหมายความว่าฉลากที่คุณผู้หญิงคนนี้กำลังจับอยู่” พิธีกรปากปีจอนั่นพูดก่อนที่จะชี้มาที่ฉัน “คูณผู้หญิงอีกสองคนที่เหลืออยู่ด้านหลังก็ต้องทำตามฉลากนี้เหมือนกัน”
อ๊ากกกกกกกกกกก ไม่จริง <<<< เสียงยัยโรสกับยัยมายล์
“จับเสร็จแล้วกรุณาไปเอาชุดตรงนั้นด้วยครับ”
พอพิธีกรพูดจบ พวกเราสามคนก็เดินคอตกไปทางเอ่อ… ล็อกชุดว่ายน้ำทันที
“ทำไมแกไม่มีดวงเรื่องแบบนี้เลยห๊ะ ยัยนีน่า” ยัยมายล์พูดขึ้น
“ใช่เรือนี้ก็เรือแกไม่ใช่เรอะ ทำอะไรไม่ได้เลยรึไง” ยัยโรสด่าเล็ดไรฟัน
“ใครมันจะไปรู้หล่ะเฟร้ย” ฉันพูดขึ้น
“อุ้ย คุณน้องเชิญฮ่า” ยังไม่ทันที่จะถึงที่หมายปลายทาง พวกพี่ที่เป็นสต๊าฟก็เข้ามาลากฉันกับเพื่อนให้เดินตามหล่อนไปทันที ดูเหมือนว่าหล่อนจะเป็นหญิงในคราบชายซะด้วย
“นี่ค่ะ คุณน้องเราเตรียมไว้ให้เรียบร้อยแล้วฮ่า” สิ้นเสียงของพี่ที่ชุดกระชากลากถูมา พวกเราก็หันไปมองทันทีก่อนจะพบว่า…
O….O OoO O{}O
“พวกหนูไม่ใส่เด็ดขาดดดดด!”

[PooJa]

ลงต่อนะคะ กำลังสนุกกเลยค่ะ สู้ๆๆจร้า เดียวจะติดตามดูต่อไป