The Challenge : ขอแข่งหัวใจกับนายตัวดี : Chapter I

[pigrabbi]

ร้อนๆ ! อากาศแบบนี้มันร้อนจังเลย -0- เฮ้อ… เมื่อไหร่จะถึงสงกรานต์สักทีเนี่ย ?
อ้อ… มะรืนสินะ -_-^^^^ ฉันละรอร้อรอ
แต่ดูเหมือนว่ามันจะยิ่งมาถึงช้าเข้าไปอีก =____ =
ฉันชื่อ อันอัน เป็นลูกคนที่สองของบ้านปัญญาเนรมิต ฉันมีพี่ชายหนึ่งคน ชื่อ อาร์ก้า =_= ตอนนี้ฉันกำลังมีปัญหากับอากาศที่ร้อนอย่างสุดจะทนของประเทศไทย มันร้อนเป็นบ้าเลยล่ะ ! มิทราบว่าพระอาทิตย์มันเปลี่ยนมาโคจรรอบโลกแล้วหรืออย่างไร ??? -_-^^^^ ฉันล่ะเฝ้ารอวันสงกรานต์ที่จะได้เล่นน้ำกับเพื่อนซะที อย่างน้อยมันก็ทำให้ฉันได้ออกไปเที่ยวบ้างละนะ !! ปิดเทอมเบื่อจะแย่ - -
“ไอ้สองอัน ! เพื่อนโทรมา !”เสียงของพี่อาร์ก้าดังมาจากชั้นล่างของบ้าน อ้อ… ที่มันเรียกฉันว่าสองอัน รู้มั้ย ? มันเกิดจากความงี่เง่าของพี่ฉันเอง มันเปลี่ยนชื่อฉัน จาก ‘อันอัน’ ไปเป็น ‘สองอัน’ = = ไอ้พี่บ้า !
“เออๆ เดี๋ยวลงไป แล้วพี่ก็เลิกเรียกฉันว่าสองอันได้แล้ว !”ฉันตะโกนตอบมันไปอย่างหงุดหงิด เฮ้อ… ไอ้พี่บ้านี่ -_-“
“ไม่มีทาง ! รีบลงมาสิวะ พี่รำคาญเสียงมือถือแก =_=” ฉันว่ามันก็สมควรอยู่หรอกนะที่พี่จะรำคาญ เพราะว่าฉันตั้งริงโทนไว้เป็นเสียงผู้หญิงกรี๊ดน่ะ =0=
ฉันกึ่งวิ่งกึ่งกระโดดลงมาจากบันได เอ่อ…ฉันชอบลงด้วยวิธีนี้นะ -___- ถึงแม้ว่าเมื่อตอนเด็กๆ ฉันเคยตกบันไดเพราะวิธีการลงแบบนี้ แต่ยังไงก็ไม่หลาบจำซะที = =
“โหล”ฉันรับโทรศัพท์แล้วยกขึ้นแนบหู
“ไอ้อัน พรุ่งนี้ไปเล่นน้ำกัน ! ฉลองจบม.3 นะยะ มาให้ได้นะ เพื่อนๆมากันทั้งห้องเลย”เสียงในสายดังขึ้น ว่าแต่นี่มันใครฟะ ? = = เมื่อกี้ลืมดู
“ค่ะ… แล้วนี่ใครเหรอ ?”
“ไอ้-งี่-เง่า ! แกจำเสียงเพื่อนรักสุดเลิฟของแกไม่ได้เหรอ ? ฉันเอง พิงไง”
อ้อ… พิง ยัยนี่เป็นเพื่อนสนิทมากๆของฉันเองล่ะ แต่ว่าจบม.3 พิงต้องไปเรียนต่อต่างประเทศ ฉันก็เลยจะไม่ได้เจอพิงแล้ว T_T เศร้าจัง ฉันไม่ชอบเลยที่ต้องลาจากกับคนที่รักมากๆน่ะ T__________T
“อืมๆ ไป แล้วจะเจอกันที่ไหนอ่ะ ?”ฉันถามพิง แล้วยัยนั่นก็บอกแค่ว่าจะมารับไปเอง พิงบอกว่าเราจะไปเปลี่ยนบรรยากาศเล่นสงกรานต์กันที่ต่างจังหวัด จะมารับเองที่บ้านพรุ่งนี้ เอ่อ… แม่จะให้ฉันไปมั้ยเนี่ย = =”
ฉันวางโทรศัพท์ลงพร้อมกับคำด่ามากมายของพิงที่บังอาจจำเสียงเพื่อนสนิทไม่ได้ ฉันขี้เกียจฟังเลยตั้งไว้เฉยๆให้ยัยนั่นด่าลมไปก็แล้วกัน = =
“พี่ พรุ่งนี้อันไปเล่นสงกรานต์กับเพื่อนที่ต่างจังหวัดนะ”ฉันบอกพี่อาร์ก้าก่อน เผื่อมันจะไปด้วย
“ไปกับพิงเหรอ ?”เขาเงยหน้าขึ้นมาจากหนังสือพิมพ์แล้วถาม พระเจ้า ! พี่อ่านหนังสือออกด้วยเรอะ ! = =
“อืม”
“ไม่ไปล่ะ ขี้เกียจ… ปีนี้ต้องเอนท์แล้ว เที่ยวไม่ได้เหมือนเด็กม.4 อย่างแกหรอก”พี่อาร์ก้าตอบอย่างน่าหมั่นไส้ เตรียมเอนท์งั้นเรอะ เฮอะ = =
“พอว่าฉันก็แค่ถามตามมารยาทน่ะ ไม่ไปก็ดีแล้ว = =”ฉันว่าแล้วนึกขึ้นว่าต้องขออนุญาตแม่ก่อน (เจริญ ลืมได้ไงฟะ =0=) ฉันรีบวิ่งเข้าไปในครัว เป็นที่ๆฉันสันนิษฐานว่าแม่น่าจะอยู่ -_
“มีอะไรเหรออัน ? วันนี้ฝนตกแน่เลย อันวิ่งเข้ามาหาแม่ในครัว -__-;”
ถ้าฝนตกก็ดีสิคะแม่ -__- ประเทศไทยจะได้เย็นลงบ้าง =0=
“แม่คะ… พรุ่งนี้หนูไปเล่นสงกรานต์กับพิงนะคะ ที่ต่างจังหวัดน่ะค่ะ พรุ่งนี้พิงจะมารับ”
“อืม อาร์ก้าไม่ไปเหรอลูก ?”
“ค่ะ พี่เขาบอกว่าต้องเตรียมเอ็นท์”ฉันว่าแล้วทำจมูกย่น “เชื่อตายล่ะ… อย่างพี่อาร์ก้าเนี่ยนะ จะอ่านหนังสือ”
“ =0= อย่าไปว่าพี่เขาสิอัน… งั้นเดี๋ยวขึ้นไปจัดของให้เรียบร้อยซะนะ”
“พูดงี้หมายความแม่ให้ไปใช่มั้ยคะ ?”ฉันถามย้ำอีกครั้งเพื่อความแน่ใจ >w<
“จ้า… ไปเถอะ นานๆไปเล่นที่ต่างจังหวัดบ้างก็ดี ช่วงนี้แม่ไม่ค่อยพาอันไปเที่ยวเลย คุณพ่อก็ไม่ค่อยว่าง ^^” กรี๊ดดด ! คุณแม่ผู้น่ารักของฉัน >////< อนุญาตแล้ว ! ฉันจะได้ไปหลั่นล้ากับเพื่อนๆแล้ว >///<
“ขอบคุณนะคะ ><”ฉันว่าแล้วสวมกอดแม่แรงๆทีหนึ่ง ^^ หนูรักแม่มากเลยน้า

บนห้อง ฉันหาของบางอย่างในลิ้นชัก ของพี่ว่าก็คือรูปหมู่ที่เราถ่ายด้วยกันทั้งห้อง มันอยู่ไหนนะ ! = = ฉันเอาไปดองไว้ที่ไหนเนี่ย !!
อ๊ะ… เจอแล้ว อยู่นี่เอง
ฉันหยิบมันขึ้นมาดู ตอนม.3 เป็นช่วงที่ฉันมีความสุขมากเลย แต่ฉันต้องย้ายโรงเรียนมาอยู่โรงเรียนเดียวกับพี่อาร์ก้า เพื่อนคนอื่นๆส่วนมากเค้าก็ต่อที่เดิมกันนั่นแหละ = = คงมีแต่ฉันกับพิงละมั้งที่ย้ายโรงเรียนน่ะ เศร้าจัง T_T แต่ว่า… พรุ่งนี้ฉันจะได้เจอเพื่อนๆแล้ว ดีใจจัง ^^

อันอันเฝ้ารอคอยวันสงกรานต์ที่จะมาถึงโดยไม่รู้เลยว่าเหตุการณ์ในวันนั้น จะทำเอาเธอและพิงอยากจะบ้าตายกับเรื่องบ้าบองี่เง่าที่เกิดขึ้น…

เช้าวันต่อมา พิงเอารถมารับฉันที่บ้านตั้งแต่เช้าเลยล่ะ ฉันตื่นพอดีเลย =___= พิงด่าฉันยกใหญ่เพราะว่าฉันยังไม่เตรียมตัว ยังไม่จัดของ ยังไม่ทำอะไรซักอย่าง (ขนาดแม่สั่งแล้วนะ-_-“) แต่สุดท้าย ยัยพิงก็วิ่งขึ้นห้องฉันไปและกวาดเสื้อผ้าจากทั้งตู้ลงกระเป๋าเดินทางแล้วก็ลากตัวฉันขึ้นไปเลย = = เอ่อ… จะบอกว่าฉันยังไม่ทันได้อาบน้ำเลยนะ แต่ยัยนั่นก็ไม่สนหรอก อารามว่ารีบมาก เน้นมากๆเลยล่ะ พอขึ้นรถล่ะ ยัยนั่นถึงได้ดูเป็นผู้เป็นคนกับเขาบ้าง
“ช่วยให้ความกระจ่างกับฉันหน่อยได้มั้ยยะ? ทำไมแกถึงรีบจะเป็นจะตายอย่างนี้ แกรู้รึเปล่า ฉันยังไม่ทันได้อาบน้ำเลย =_____= !”ฉันตะโกนถามมันในรถ (พิงไม่ได้เป็นคนขับนะคะ พ่อของพิงขับค่ะ)
“เพราะว่าเราจะไปขึ้นเครื่องไม่ทันน่ะสิ ไอ้อัน !”พิงว่าแล้วมองนาฬิกาข้อมืออย่างลุกลี้ลุกลน อะไรนะ ? เครื่องงั้นเหรอ ? -0-
“ทำไมต้องไปเครื่อง ? รีบไปไหนนักหนา ?”
“ไอ้พวกนั้นมันโทรมาเลื่อนนัดน่ะสิ มันบอกมาให้ทันวันที่ 12”
“อย่าบอกนะว่าเราจะไป…”
“ใช่แล้ว ! เราจะไปหาดใหญ่กัน !”พิงตอบอย่างตื่นเต้น -0-
พิงหมายถึง งานมิดไนท์สงกรานต์หาดใหญ่สินะ สงกรานต์เขาเล่นกันวันที่ 13 นะ ฉันไม่ชอบเลยพวกที่เล่นกันหลายๆวันน่ะ มันน่าเบื่อ… ไปไหนมาไหนทีลำบากแทบตาย =____=
“แล้วใครจะจ่ายค่าตั๋วเครื่องบินให้ฉันล่ะเนี่ย ตอนนี้ฉันไม่มีเงินติดตัวเยอะขนาดนั้นหรอกนะ ถ้าแกรีบ เดี๋ยวฉันจะไปกดให้”ฉันบอกมันแล้วล้วงหาบัตรเอทีเอ็มในกระเป๋าสตางค์
“ไม่ๆ ค่อยเอาก็ได้”พิงบอกแล้วมองนาฬิกาข้อมืออีกครั้ง “จะไปทันมั้ยเนี่ย ? เฮ้อ รถติดเป็นบ้าเลย -_-^”
“แกจองไฟล์ทกี่โมงล่ะ ?”ฉันถามพิง
“แปดโมงเช้าน่ะ ฉันกะว่าจะให้ถึงเร็วๆ ว้า… พ่อคะ เหยียบเลยได้เปล่า ? >///< หนูรีบมากๆค่ะ”พิงเร่งพ่อของเธออีก แทนที่พ่อของพิงจะห้ามว่าขับเร็วแล้วเกิดอุบัติเหตุได้ เขากลับพยักหน้าแล้วก็เริ่มซิ่งด้วยความเร็วที่ท้าทายนรก = = บ้าน่า… ฉันต้องเล่นสงกรานต์ก่อนนะ จะมาตายก่อนไม่ได้นะ ! = =
15 นาทีผ่านไป เรามายืนอยู่ในสนามบินด้วยอาการกลัวจนขาสั่น พ่อของพิงขับเร็วมาก… = = แต่ก็นั่นแหละ คนขับมักไม่รู้หรอกว่าขับเร็วแค่ไหน -0-
“ขณะนี้เวลา 7.45 น. ผู้โดยสารที่เดินทางเที่ยวบิน x กรุงเทพ-หาดใหญ่ โดยสายการบิน y ให้มาที่เกต z ด้วยค่ะ”เสียงยานๆของประชาสัมพันธ์ดังขึ้นบอกให้เรารู้ว่า อีก 15 นาทีจะถึงเวลาออกบินของเราแล้ว
“ใช่สายการบินนี้แหละ ไปเหอะอัน ขอบคุณค่ะพ่อ”พิงว่าแล้วลากกระเป๋าเดินทางไปทางเกต z พร้อมกับลากฉันไปด้วย = = เฮ้อ… รีบไปไหนนะพิงเอ้ย -*-