นักรักนักเต้นนายเป็นใคร(who are you) ตอน 2

**เจ๊_PONGPANG** Sun Apr 18 2010, 12:57

"รีบไปเถอะ มีเดีย เดี๋ยวสาย"
"เดี๋ยวก่อน ไปก่อนนะคะ รุ่นพี่^^"
แหวะ นะคะ รุ่นพี่น่าหมั่นไส้ ชิส์
"ไปได้แล้ว แบร่"
ไอครั้งหลังน่ะ ฉันกวนประสาท นายคาร์ล็อตอะไรนั่น คนบ้าอะไรไม่รู้ ยืนยิ้ม ตอนเเฟนบอกเลิกแล้วยังเอาฉันเข้าไปเกี่ยวข้องอีก
"เหลืออีกสิบนาทีเข้าเรียน"
และตอนนี้ฉันก็เข้ามาอยู่ในดรงเรียน เรียนร้อยโรงเรียนจีน อิอิ
กริ๊ง เสียงกิ่งดังเป็นสัญญาณว่าเข้าเรียนได้แล้ว โอ่ ดีนะที่ฉันวิ่งมาถึงก่อนไม่งั้นคงโดนดุแน่เลย
และแล้วก็พักเที่ยง อาร์มสตรองใหญ่กว่าที่ฉันคิดเยอะเลย โรงอาหารก็กว้างใหญ่ซะด้วย ^_^
"ทุกคนหลีก เดอะเฟิร์สมาแล้ว"
เสียงของเด็กนักเรียนคนนึง ที่ตะโกนออกมา เป็นที่ฮือฮาของนักเรียนอาร์มสตรองมาก
และเมื่อผู้ชาย ผมทอง ริมฝีปากบาง หน้าเข้มแต่แฝงความอ่อนโยน มานัยตาสีเทา ช่างน่ากลัวจิงๆ
"วันนี้ คาร์ลอตไม่มาหรอ"
เดอะเฟิร์ส หันไปถามเด็กผู้ชายท่าทางนักเลงๆหน่อย
"คิงไรท์ ไปธุระครับ"
"อืม"
ท่าทางนิ่งขรึมของเขาทำให้ฉันไม่สามารถละสายตาออกจากเข้าได้เลย หลังจากนั้น เดอะเฟิร์ส ก็กระซิบอะไรบางอย่างกับนายหน้านักเลง กระซิบให้ฉันได้ยินหน่อยได้มั๊ย
"ทุกคน ฟังนะ วันนี้คิงไรท์และท่านดิเซิร์ทไม่มาเรียน ทุกคนจึงอยากทำอะไรก็ได้ ตามสบาย"
หาo_Oง่ายขนาดนี้เลยหรอ ตอนเช้าฉันยังเห็นอาจารย์ยืนคุมหน้าโรงเรียนอยู่เลย อาจาย์หายไปไหนหมดฟะ ให้ตายสิ
"ถ้าจะกลับบ้านได้ไม๊ครับ"
เด็กนักเรียน แว่นหนาเตะ ถามขึ้นมา
"ก็กลับสิ ฉันบอกแล้วไงว่าอยากทำอะไรก็ทำ ไมเข้าใจหรือไง ฮะ"
อ้าว ทำไมต้องขุ่ด้วยล่ะ บ้าจิง
"เดอะ เฟิร์สจะกลับแล้ว หลีกทาง"
เหอะให้ตาย ทางอื่นก็มีต้องให้คนหลีกทางให้
"แล้วก็วันหรุ่นี้ เด็กห้องเอ จะได้รับการรับน้องจาก พวกของ คิงไรท์"
ตอนนี้มีเสียงดังกระหึ่มจากนักเรียนอาร์มสตรอง ทำไมหรอ?มันน่าแปลกตรงไหน รับน้องมันก็ถูก รับน้องจากคิงไรท์แล้วยังไง
"ป๋องแป้ง เธอว่าเดอะเฟิร์สหล่อมั๊ย"
"ก็งั้นๆ"
"เฮ้ยคำว่า งั้นๆ เธออย่าให้พวกที่คลั่งไคล้เดอะเฟิร์สได้ยินขึ้นมานะ"
"ทำไม"
"เธอก็จะโดนลุมน่ะสิ"
หวายO_Oขนาดนั่นเชียว
"แล้วพรุ่งนี้อย่ามาช้าล่ะคุณ"
"อ้าว ทำไมล่ะ"
"ก็คิงไรท์รับน้องไง"
"แล้วยังไง"
"คิงไรท์ไม่ชอบคนไม่ตรงต่อเวลา และไม่เคยรอใคร"
โอ้ เค้าคิดว่าเค้าเป็นใครฮะ
และแล้วก็เลิกเรียนชีวิตในอาร์มสตรอง วันแรกจะดีกว่านี้ถ้าไม่เจอตานั่นซะก่อน ซีเพฟ ใครฟะ บังอาจมากี่มาเรียกฉันชื่อนี้ ให้ตาย
"ป๋องแป้ง น้องร๊าก"
"ฮึ เฮีบปิง มีไกน้องเปล่า"
"คือว่า พี่มีเรื่องจะให้ช่วย"
เรื่องที่จะให้ช่วยของเฮียมักน่าเบื่อเสมอ
"อะไรล่ะ"
"พี่จะซื้อของให้ผู้หญิงคนนึง ต้องทำยังไง"
"มีตังค์ค่ะ"
"อันนั้นมันแน่อยู่ แต่เค้าจะชอบอะไรยังไงอ่ะ"
"สีชมพู โอเคจบป้ะ"
"สีชมพู พี่กล้าซื้อที่ไหนเล่าไปซื้อให้หน่อยนะ"
"ไม่อ่ะ ขี้เกียจ"
"น้า"
"โนว ว"
"พลีส ส"
"หึ"
"กระป๋องแป้ง ง"
พี่ฉันร้องโหยหวนยิ่งกว่าโดนน้ำร้อนลวก ปกติเค้าจะไม่ค่อยยุ่งกับฉันหรอก แต่วันนี้มาแปลกแฮะ
"ถ้าแกไม่ช่วยฉัน ฉันจะ"
"จะอะไร"
"ฉันจะฝากให้คิงไรของอาร์มสตรองจัดการแก"
"คิงไรท์ของอาร์มสตรอง"
คุ้นๆแฮะ เหมือนเคยได้ยิน งุงิ
"ใช่ แกอยู่ลำบากแน่ ถ้าคิงไรท์ไม่ชอบหน้าแก"
"ทำไม"
"หึ หึ ถ้าฉันเล่าให้แกฟังแกต้องไปซื้อของให้ฉัน"
หลังจากที่เฮียปิงเล่าให้ฉันฟัง ฉันก็เข้าใจอย่างแจ้มแจ้งนั่นก็อ อาร์มสตรองมีระบบการปกครองภายใต้หลักคิงไรท์ซึ่งนั่นก็มีผู้ย่งใหญ่ สามคนนำโดยเดอะเฟิร์สเป็นคนดูแลเกี่ยวกับระบบทั้งหมดของอาร์มสตรองเดอะเฟิร์สเต้นโดยใช้ทุกส่วนของร่างกายได้อย่างพลิ้วไหวและเข้มแข็งอยู่ในตัวจึงได้ตำแหน่งเดอะเฟิร์สเพื่อดูแลระบบในอาร์มสตรองรองลงมาก็คือ คิงไรท์ เป็นตัวแทนของการเต้นของความร้อนแรงถือว่าเค้าเป็น คิง ออฟ แดนซ์ ของอาร์มสตรองอย่างแท้จริงและสุดท้ายดิเซิร์ทหนุ่มผู้มากะความสดใสด้รับการโหวตให้เป็นหนุ่มป๊อบที่สุดในอาร์มสตรองแถมยังเป็นทายาทคนเดียวของ อีฟรัน แหล่งรวมตัวของวัยรุ่นทุกสารทิศถือได้ว่าทั้งสามคนนี้เป็นหัวใจของอาร์มสตรองก็ว่าได้เลย
_____________________________________________________________________________________________________
วันนี้ น่าจะเป็นการเริ่มตนใหม่ที่ดีเลยทีเดียว(มั้ง)
"เปปเปอร์ มากินข้าวเร็ว เดี๋ยวว้นนี้ฉันจะพาแกไปเรียนด้วย"
ฉันได้ข่าวจากมีเดียว่าเมื่อรับน้องเส็จเราก็จะได้กลับบ้านเลยฉันเลยคิดว่าจะพาเปปเปอร์ไปเดินเที่ยวที่อีฟรัน^^เปปเปอร์เป็นแมวของฉันที่ไปเจอมันแถวปากซอยบ้านมันน่ารักมากเลยแหละ เปปเปอร์เป็นแมวเปอร์เซีย สีขาว แสนรู้เลยทีเดียว
"เมี้ยว__"
"^^"
ดูมันสิน่ารัก
"กินข้าวก่อนนะ เดี๋ยวฉันไปใส่ถุงเท้าก่อนนะ"
ฉันไปใส่ถุงเท้าแล้วก็ลากรถจักรยานคู่ใจ รุ่นเจ้าคุณปู่เลยนะเนี่ย เมื่อเปปเปอร์กินข้าวจนอิ่มแล้ว ฉันก็จัดการพามันมาอยู่หน้าตะกร้ารถแล้วก็ไปอาร์มสตรองกัน
เฮ้อ มีความสุขจิงๆ ดูเปปเปอร์สขนฟูปะทะกับลมทำให้ขนปุยนุ่มๆของมันพัดสลวย
"เอี๊ยด"
เฮย หวา จะชนแล้ว
"โครม"
ฉันรูสึกได้ถึงแรงกระแทกที่ทำให้ฉันเจ็บเข้าไปถึงกระดูกเลย ล่ะ แล้ว เปปเเปอร์อ่ะ ตอนนี้ ร่างของเปปเปอร์อยู่ห่างฉันแค่เอื้อมมือเดียว ขนขาวๆของเปปเปอร์บัดนี้อาบโชกไปด้วยเลือดที่ไหลอกมาไม่หยุด แค่เห็นภาพนั้น ก็ทำให้ฉันแทบหยุดหายใจไปเลย น้ำอุ่นๆไหลพรากอาบหน้าตั้งแต่ตอนไหนไม่รู้
"ลุงขอโทษนะ คือตาลุงไม่ค่อยดีน่ะ มันคงไม่รอดแล้วไอหนู"
ดูจากหน้าสำนึกผิดของลุงแล้วด่าไม่ออกเลย มันอาจจะเป็นกรรมของเปปเปอร์ก็ได้เนอะ
"ค่ะ หนูเข้าใจ ลุงคะไม่ต้องสนใจหนูหรอกค่ะ"
"แต่นั่นชุดนักเรียนของหนู เปื้อนหมดแล้ว"
เฮ้ย นั่นมันยัยเด็กนั่นเมื่อวานนี่ ตอนร้องไห้สวยแฮะ(คิดบ้าอะไรอยู่เล่า)
"นี่เธอ ....."
ฉันไมม่สนใจคำพูดของตานั่นแล่ว
"เพราะนายเลยอ่ะ นายนำ ฮึก ความซวยมาให้ฉันตั้งแต่เมื่อวานแร่ว"
"ฉันงั้นหรอ"
ยังมหน้าม
"ถ้าฉันผิดก็ไปกับฉันสิ ฉันจะพาเธอ ไปที่ๆหนึ่ง"
"ไปไหน ฉันมีเรียนวันนี้ "
"ที่อาร์มสตรอง ใช่มั๊ย "
"ฮึก อืม"
"ไม่ต้องห่วงเดี๋วยฉันจัดการให้"
"...."
"ส่วนลุงหารถอะไรกลับไปก่อนนะ ผมขอยืมรถก่อน"
"ครับ คุณชาย"
"ไปกับฉัน".
คาร์ล็อตจะพาป๋องแป้งไปไหน โปรดติดตามชมตอนต่อไปค่ะ

**เจ๊_PONGPANG** Sun Apr 18 2010, 16:06

ผลงานครั้งแรกในชิวิต ของกระป๋องแป้ง

สนุกชัวร์ค่ะ

**RenMiD** Tue Apr 20 2010, 17:57

เราชื่อปุ๊กจร้า อยากเปนนักเขียนมากเลย เอิ๊กๆ~
แต่เวลาว่างไม่ค่อยมีรุย -*- ถ้าว่างแต่งก็จะลงต่อ
เรื่อยๆ ยังไงก็มาแบ่งปันคำแนะนำกันนะค่ะ สู้ๆค่ะ Very Happy

นักรักนักเต้นนายเป็นใคร(who are you) ตอน 2

นักรักนักเต้นนายเป็นใคร(who are you) ตอน 2

ช่วยติดตามหน่อยนะคะ

Re: นักรักนักเต้นนายเป็นใคร(who are you) ตอน 2