นักรักนักเต้นนายเป็นใคร(who are you) ตอน 4

[เจ๊_PONGPANG]

ฉันวิ่งผ่านยัยมีเดียกับไนน์ที่มองดูฉันด้วยความตกใจ น้ำตาของฉันไม่สมควรที่จะให้คนอย่างนาย คาร์ล็อตตลอดเวลาที่ยืนอยู่ตรงนั้นฉันคิดเสมอว่าฉันไปยืนทำอะไรอยู่ตรงนั้นฉันไม่สมควรจะเข้าไปยุ่งกะเค้าตั้งแต่
เพราะนายคือ คิงไรท์ ฉันไม่ควรยุ่งกะนายเพราะฉันไม่ใช่คนสวยเหมือนรีฟ ไม่โดดเด่นเหมือนใคร
"นั่นใช่มั๊ย ซีเพฟ ฮาร์ทออฟคิงไรท์"
อะไรของพวกเค้า!
"นี่เธอใช่มั๊ยซีเพฟ"
"ไม่ใช่ ฉันไม่ได้ชื่อซีเพฟอะไรนั่น"
ฉันคือกระป๋องแป้งต่างหากเล่า
"ยังจะมีหน้ามาโกหกอีกนะ"
ยัยหน้าสวยอำมหิตทำท่าจะตบหน้าฉันอย่างเต็มแรงแต่ทันทีที่มียัยนั่นกำลังจะลงมาที่หน้า(สวยๆ)ของฉันก็มีหน้าของใครบางคนมารับแทน
"ยัยมีเดียO_o"
ยัยมีเดียโดนตบแทนฉัน หนอยแน่!กล้าดียังไงมาตบเพื่อนฉันฉันเข้าไปหายัยพวกนั้นอย่างไม่มีท่าทีกลัวทั้งๆที่ใจฉันสั่นระริก
"พลั่ก"
แรงตบจากยัยนั่นทำหน้าฉันชาไปนานเลยทีเดียวหลังจากนั้นยัยมีเดียก็เข้ามาช่วยเราทั้งสองคนถูกล็อกไว้สารพัดความชั่วร้ายเข้าครอบงำเราสองคน
ยัยพวกนั้นช่วยันล็อกเราทั้งสองคนไว้และเอาน้ำมาสาดใส่พวกฉัน อี๋ สกปรก ทันทีที่ฉันกับยัยมีเดียได้สติเราก็รวบรวมพลังเฮือกสุดท้าย
"จัดการพวกมันให้หมด"
ยัยมีเดียตะโกนบอกฉันด้วยความโกรธที่เห็นฉันเละไม่เป็นท่า
"หยุดนะ ทำอะไรกันน่ะ"
ผู้ชายร่างสูงหน้าตาขี้เล่นแต่แฝงความเข้มเดินเข้ามาพร้อมสั่งให้หยุด
"พวกเธอเล่นบ้าอะไรกัน ถ้าดิเฟิร์สรู้ต้องไม่พอใจแน่เลย เลดี้ เธอไม่น่าทำแบบนี้เลยนะ"
อ๋อ ที่เเท้ยัยนี่ชื่อเลดี้นั่นหรอ ยัยมารร้ายเลดี แบร่ๆ
"ฉันยอมให้รีฟคนเดียวเท่านั้น ดิเซิร์ท"
ยัยเลดี้พูดพร้อมปาดน้ำตาพลางหันมามองหน้าฉันอย่างดุเดือดแต่เอ๊ะ เมื่อกี้เธอว่าะไรนะยอมให้รีฟคนเดียว เฮ้อ(-_-*)
"พวกเธอสองคนจะไปไหนก็ไป ไป"
ดิเซิร์ทพูดพลางทำมือไล่พวกฉัน เอ๊ะนายเป็นใครเนี่ย กล้าไล่พวกฉันงั้นหรอ
ฟลุ้บ หวา@_@ยัยมีเดียเป็นลมล้มลงไป อ๊ากกกเพื่อนช้านนนนนน
"นี่มันเกิดอะไรขึ้นเนี่ย"
เสียงนั่นดังมาจาก ไนน์ อ๊ะใช่แล้วไนน์มา
"ฉันถามว่ามันเกิดอะไรขึ้น"
ไนน์พูดพลางหันหน้าไปหาทุกคนที่ยืนอยู่บริเวณนั้นทำเอายัยเลดีหน้าซีดไปเลยทีเดียว ชิส์
"ไม่ได้ยินหรือไง!!"
เสียงของ ไนน์ ดังขึ้นเรื่อยๆพร้อมกับสายตาที่ดุดันมากขึ้นด้วย น่ากลัว--
"ซีเพฟ!นี่เธอเป็นอะไรไป"
เสียงของคาร์ล็อตนั่นเอง นายนั่นมาทำไมตอนฉันอยู่ในสภาพแบบนี้เนี่ยนะ
"ใครทำแบบนี้"
คาร์ล็อตพูดพลางกวาดสายตาไปทั่ว จนไปหยุดที่เลดี้ ยืนหน้าซีดอยู่
"ไม่มีใครที่ทำเรื่องแย่ๆแบบนี้ได้อีกแล้ว เธอ!!"
คาร์ล็อตพูดพลางชี้ไปที่หน้าของเลดี้ ที่ในตอนนี้น้ำตาไหลอาบเต็มใบหน้า
"ฉะ.ฉันขอโทษ"
ยัยเลดี้พูดทั้งที่น้ำตาไหลเต็มหน้า น่าสงสารTOT
"ซีเพฟไปเปลี่ยนชุดไป เปียกหมดแล้ว โธ่ เว้ย!ฉันไม่น่าปล่อยเธอมาเลย"
พูดถึงเรื่องนี้แล้วฉันจะเตะนายซะตั้งดีม่ะเนี่ย
"ไอคาร์พาซีเพฟไปที่ห้องของแกก่อนเดี๋ยวฉันจัดการทางนี้เอง"
ดิเซิร์ทพูดพลางมองหน้าคาร์ล็อต
ควั่บ หวา(O_O!)ไนน์ อุ้มยัยมีเดียขึ้นมาอย่างอ่อนโยนนี่ถ้าไม่ใช่เพื่อนฉันฉันจะอิจฉาให้ถึงที่สุดTOT(คิดอะไรของเธออยุ่เนี่ย)-_-
ไนน๋อุ้มมีเดียตัดหน้าฉันไปอย่างไม่ไยดี ฉันก็โดนกระทำนะยะ
"คิดอะไรของเธออยู่เนี่ย ซีเพฟ"
"เรื่องของฉัน นายจะไปไหนก็ไป ไป"
ฉันพูดพลางผายมือไล่
"เธอโกรธฉันเรื่องรีฟใช่มั๊ย"
ชิส์ ใช่ฉันโกรธ(แล้วนึกในใจเขาจะรู้ได้ยังไงล่ะ)
"เธอพูดกับฉันเดี๋ยวนี้"
"..."
"ซีเพฟ!!อย่าทำให้ฉันโกรธ"
นายนั่นเริ่มเสียงดังขึ้นเรื่อยๆจนฉันตกใจ oOoทุกคนหันมามองที่เราอย่างผวาน่ากลัวขนาดนั้นเลยหรอ-_-
"สรุปเธอ...จะ....พูด..กับ.ฉัน.มั๊ย"
นายนั่นย้ำคำ(เน้นๆ)อย่างน่ากลัว พร้อมกับส่งสายตาหัวเสียใส่
"ชิส์"
ฉันพูดเเค่นี้ จริงๆนะก็ไม่รู้จะพูดอะไรนี่นา
"ก็ดีที่เธอยังพูดกะฉัน^^"
"ประสาท"
หมับ นายนั่นจับมือฉันอ๊าก ก
"จะไปกับฉันดีๆหรือให้ฉันอุ้ม(^-^)"
ไอชั่วร้าย
"ว่าไงครับคุณ ซีเพฟ จะให้กระผมอุ้มมั๊ยขอรับ"
นายนี่หนิ
"ไปเองก็ได้!"
"^^"
หลังจากนั้นนายนั่นก็จูงมือฉัน กลับไปที่ห้องเดิม โอ๊ะไม่อยากเชื่อฉันมีเลือที่มุมปากด้วยแฮะ
"บ้าชิบ เธอมีเลือดo_O"
"นายโกรธพวกนั้นหรอ"
"ก็จะไม่ให้ฉันโกรธได้ไง พวกนั้นทำเธอเจ็บ-O-"
แล้วทำไมต้องมองฉันอย่างนั้นด้วยเล่า ฉันโดนกระทำนะมองฉันอย่างกะเดินเข้าไปหาเรื่องนั่นแหละ
"แล้วเธอเดินออกไปทำไม"
"ไปเรียน!"
เอ ใช่ฉันต้องไปเรียนจะมาอยู่กะนายทำไมกัน
"เธอไม่รุ้หรอว่าวันอังคารอาจารย์จะไม่อยู่"
"หือ"
"มันคือวันสบายของพวกเรา"
ว่าแล้วว่าทำไมยัยพวกนันถึงไม่กลัวว่าอาจารย์จะมาเห็น นี่มันโรงเรียนหรอ
"แต่ฉันอยากะเรียน ฉันอยากเต้นให้เก่ง^^"
"ถ้าอย่างนั้นเธอต้องให้ฉันทำแผลให้แล้วฉันจะช่วยสอนเต้นให้เธอเอง"
"นายนี่นะ"
"อืม(^_^)"
ถือว่านายเป็นรุ่นพี่(อาจจะ)รู้เรื่องการเต้นดีกว่าฉัน
"โอเคแต่นายต้องเบามือหน่อยนะเพราะฉันเกลียดการทำแผล"
น่าแปลกที่นายนั่นทำแผลให้ฉันได้อย่างอ่อโยนไม่เหมือนผู้ชายคนเมื่อกี้ที่ตวาดยัยเลดี้ จนตัวสั่น
"คาร์ล็อต"
ไม่ใช่ฉันนะ เสียงของรีฟที่ดังออกมาจากห้องข้างใน
"ฉันกลับก่อนนะ เดี๋ยวคืนนี้ฉันโทรหา"
และยัยรีฟนั่นก็เดินมาที่คาร์ล็อตพร้อมกับโบกมืบ๊าย บาย แบร่ๆไปเลย-_-*และก็ไม่ตองโทรมาด้วยคืนนี้!
"เธอไม่โกรธฉันบ้างหรอ"
คาร์ล็อตถามขึ้นมา จะไม่โกรธได้ไงล่ะ ก็ฉันวิ่งไปขนาดนั้นแล้ว ยังไม่รู้สึกอีก
"ออ แต่ถ้าเธอไม่โกรธเธอก็คงไม่วิ่งออกไปอย่างนั้นฉันโชคดีอิอิ"
โชคดีบ้าะไรนายเล่า-_-!
"โชคดีที่เธอโกรธฉันเพราะมันหมายถึงว่าเธอชอบฉัน!"
หา!!ไม่นะ
"พรุ่งนี้ฉันจะประกาศให้ทุกคนรู้"
"นายจะทำอะไร-_-!"
"เปิดตัว ฮาร์ท ออฟคิงไรท์"
หลังจากที่นายนั่นพูดคำนี้ฉันก็มีอาการแปลกๆยังไงไม่รู้แบบว่าฉันเอาแต่คิดถึงหน้านายนั่นคิดถึงหน้ารีฟยัยมีเดียพยายามถามฉันเกี่ยวกับเรื่องของคาร์ล็อตแต่ฉัน
ไม่สามารถตอบได้เพราะฉันก็ไม่รู้ว่าฉันเป็นอะไร แล้วถ้าพรุ่งนี้คาร์ล็อตทำอย่างที่เค้าบอกจริงๆแล้วฉันต้องทำยังไงแล้วรีฟล่ะ
แล้วไหนยังจะยัยเลดี้อะไรนั่นอีกพวกเค้าไม่ผิดอะไรเลยที่เค้าทำกับฉันเพราะเค้ารักนายนะคาร์ล็อตนายจะทำยังไงกับเรื่องนี้

[yuri]

รักคาร์ล็อตนายกวนได้ไจ อิอิ รักเจ๊ป๋อง(แป้ง)ดั๊วอิอิ

[เจ๊_PONGPANG]

ทำไมต้องวงเล็บคำว่าแป้งไว้อ่าส์ มันคล้ายๆกะเจ๊ป๋องยังไงก็ไม่รู้??จงใจแกล้งกันใช่มั๊ย

นู๋ยูริ