Seeking to love สืบค้น หารัก มัดใจนายสุดหล่อ

[RenMiD]

บทนำ

คุณเคยเป็นคนแอบรักบ้างรึเปล่า แอบรัก แอบชอบอยากรู้จัก แต่ก็ไม่กล้าเข้าไปทักทำความรู้จักกับคนๆนั้น เพราะคุณไม่มีความกล้าเพียงพอ คุณอยากให้เราช่วยคุณรึเปล่า ? ไม่ว่าจะเป็นชื่อของเขา เบอร์โทรศัพท์ ประวัติของเขา พวกเราสามารถช่วยหาให้คุณได้นะ เพียงแค่คุณติดต่อเรา “ชมรมข้อมูล E-mail : SeeKING@xxmail.com” เราขอรับรองว่าความรักของคุณจะต้องราบรื่นขึ้นแน่นอน
ปล. ต้องเป็นบุคคลในโรงเรียนเท่านั้น

ใบติดประกาศเชิญชวนขนาดไม่ใหญ่มากนัก ถูกแปะไว้ในห้องน้ำชายและหญิง เพื่อที่จะให้นักเรียนที่สนใจได้เข้าร่วมใช้บริการ ถ้าถามว่าทำไมถึงต้องแปะใบประกาศนี้ไว้ในห้องน้ำนะหรอ ก็เพื่อจะป้องกันไม่ให้อาจารย์ในโรงเรียนรู้เรื่องนี้เข้านั้นเอง และคนที่ทำก็ไม่ใช่ใครที่ไหน แต่เป็นฉันและชมรมข้อมูล กลุ่มคนเล็กๆที่ทำกำไรจาการสืบค้นหาข้อมูลบุคคลให้กับลูกค้าที่ต้องการก็เท่านั้น มันอาจจะเป็นการกระทำที่ไม่ดีเท่าไหร่ แต่เราก็ทำเพื่อความสนุกและแลกกับเงินเท่านั้นเอง และส่วนใหญ่ผู้คนที่ติดต่อให้เราช่วย ก็จะให้เราสืบหาเบอร์โทรศัพท์ ชื่อ อะไรทำนองนั้น ก็เท่านั้น เพราะงั้นฉันเลยไม่คิดว่ามันจะเสียหายอะไรเลยคุณว่าไหม

16.30 น.
“ฮ้าววววว”
ฉันนั่งหาวหวอดๆ อยู่หน้าคอมพิวเตอร์ในห้องคณะกรรมการนักเรียนเก่า ซึ่งปัจจุบันก็คือที่ทำการของชมรมข้อมูล
“นี่ หาวแล้วทำไมไม่ปิดปาก รู้ไหมว่าแมลงวันจะบินเข้าปากอยู่แล้วนะ”
สกาย ชายหนุ่มสุดฮอต แห่งโรงเรียนไฮสคูล N และหัวหน้าชมรมข้อมูลพูดยิ้มๆ พลางผลักหัวของฉันไปพลาง
“อะไรของนายกัน แล้วทำไมต้องมายุ่งกับหัวคนอื่นด้วยเนี่ย”
ฉันปัดมือของสกายออกอย่างรำคาญ ให้ตายสิ หมอนี่เห็นหัวฉันเป็นอะไรถึงได้ชอบจับ ชอบเล่นจริงๆเลย
“เล่นแค่นี้ทำเป็นโกรธ...ว่าแต่มีงานอะไรเข้ามาใหม่บ้างละ”
“ก็มีอยู่สามสี่งานอะนะ แต่ฉันไม่อยากรับงานนี้เลยอะ ให้สืบข้อมูลของนายน้ำมูกย้อยเนี่ยนะให้ตายเหอะ -_-^ แค่เห็นฉันก็เอียนเต็มทีแล้ว”
ฉันเลื่อนเมาส์ไปตรงรูปของนายน้ำมูกย้อยคนหนึ่ง ฉันละอยากจะรู้จริงๆ ว่าใครที่มันจ้างให้พวกฉันหาประวัติของไอ้น้ำมูกย้อยเนี่ย
“เอาน่าๆ...งานก็คืองานเธอเลือกได้ที่ไหน จริงไหม ^-<”
สกายยิ้มขยิบตามาให้ แต่ฉันแอบเห็นนะว่าหมอนี่มองรูปอีตาน้ำมูกย้อยด้วยสายตารังเกียจสุดๆ -_-^
พลัก!
เสียงเปิดประตูดังขึ้นพร้อมกับร่างของสาวน้อยนามว่า โบ และชายหนุ่มนามว่า ชุน ที่เดินตามเข้ามาในห้อง
“คุยอะไรกันอะ เสียงดังไปถึงข้างนอกเลยนะ”
โบพูดก่อนจะหย่อนก้นนั่งลงข้างๆฉัน
“เปล่า ไม่มีไรหรอก...ว่าแต่ได้ข้อมูลมารึเปล่าละ”
สกายพูดและทำหน้าเป็นการเป็นงานสุดๆ เหอะ เห็นแล้วหมั่นไส้ชะมัด
“มีหรอจะพลาด ฝีมือระดับนี้แล้วนะ”
ชุน พูดพลางยื่นซองเอกสารส่งให้สกายและไม่ลืมที่จะแทรคมือกับสกาย นึกว่าเท่มากหรือไงกัน - -*

ผู้อ่านคงจะสงสัยแล้วสินะค่ะ ว่าพวกเขาคือใคร พวกเขาก็คือสมาชิกทั้งหมดของชมรมข้อมูลค่ะ เป็นชมรมลับๆที่ก่อตั้งกันเอง โดยหัวหน้าชมรมของเราก็ไม่ใช่ใครที่ไหน นั้นก็คือ สกาย ชายที่ขึ้นชื่อเรื่องความฮอตสุดๆของโรงเรียนค่ะ และที่สำคัญแม่ของเขาเป็นเจ้าของโรงเรียนนี้ค่ะ จึงเป็นอะไรที่ค่อนข้างจะสะดวกมากในการทำงานของพวกเรา อีกอย่างหมอนี่ได้ชื่อเรื่องหักอกสาวมากๆ เพราะเจ้าตัวชอบหาข้อมูลโดยการหว่านสเน่ห์ เลยทำให้สาวๆช้ำใจไปหลายราย -_-^ ส่วนสมาชิกก็ประกอบไปด้วย ชุน เพื่อนสนิทซี้ปึก แต่ไม่เกย์ของสกายค่ะ หมอนี่ก็จัดได้ว่าหน้าตาดีไม่เลวเหมือนกันและขึ้นชื่อเรื่องสาวไม่แพ้สกาย เพราะใช้วิธีหาข้อมูลแบบเดียวกัน ต่อมาก็โบค่ะ ยัยนี่เป็นเพื่อนรักของฉันเองแหละค่ะ เป็นสาวผู้เรียบร้อยจนมีฉายาที่พวกเราตั้งให้ว่าเจ้าหญิงเลยทีเดียว โบจะทำหน้าที่เป็นคนหาข้อมูลที่รวบรวมได้จากเอกสารต่างๆ และคนสุดท้ายก็คือ บราวนี่ สาวที่สวยและใจดีที่สุดในโรงเรียนนี้ (หรอ) ฉันเองนี่แหละค่ะ แหะๆ ^-^”
“อืม งั้นเดียวแกเอาข้ออมูลไปส่งลูกค้าด้วยละ”
สกายหยิบเอกสารในซองออกมาดูก่อนจะเก็บลงซองอีกครั้ง และยื่นคืนให้ชุน ผู้ซึ่งมีหน้าที่ส่งงานให้ลูกค้าโดยเฉพาะพร้อมกับกับเศษกระดาษที่จดชื่อลูกค้าที่ติดต่อกันเราไว้เรียบร้อย ทุกคนอาจจะสงสัยสินะค่ะว่าคนข้างนอกจะไม่รู้หรอว่าใครเป็นสมาชิกชมรมข้อมูล ในเมื่อชุนมีหน้าที่นำข้อมูลไปส่งให้กับลูกค้า นั้นก็เพราะว่าบุคคลภายนอกจะรู้โดยทั่วกัน ว่าชุนเป็นเพียงแค่ตัวกลางระหว่างชมรมข้อมูลกับพวกนักเรียนนั้นเอง
“โอเค”
“เดียววันนี้ โบไปเอาพวกประวัตินักเรียนที่ต้องใช้ในห้องเก็บเอกสารทีนะ ส่วนฉันกับบราวจะไปสืบหาข้อมูลนิดหน่อย”
สกายสั่งงานเสร็จสรรพ ว่าแต่ทำไมฉันต้องไปสืบหาข้อมูลกันสองคนกับสกายด้วยละเนี่ย -_-^
“โอเค งั้นฉันกับชุนไปก่อนนะ”
โบพูดก่อนจะเดินออกไปพร้อมกับชุน
“จะไปรึยัง ถ้าช้ากลับบ้านดึกไม่รู้ด้วยนะ”
สกายลุกขึ้นยืน ตั้งแต่ฉันอยู่กับหมอนี่มา ไม่มีครั้งไหนเลยนะที่หมอนี่จะไม่ทำตัวขี้เก๊ก
“ไปก็ไปสิ”
ฉันคว้ากระเป๋านักเรียนมาไว้ในมือ พร้อมกับเดินนำสกายออกมา
ฉันและสกายเดินทอดน่องมาจนถึงหน้าประตูโรงเรียน ซึ่งช่วงเวลานี้ จะมีนักเรียนเดินทยอยกลับบ้านกันเยอะ เหมาะแก่การที่จะพบคนที่เราต้องการมากที่สุด
“วันนี้มีงานอะไรบ้างนะ”
“วันนี้มี นายน้ำมูกย้อย ยัยลูกพีช และก็น้องผู้หญิง เกรด 10 อีก1 คนที่บอกไง ถามบ่อยจริง”
ฉันบอกรายชื่อบุคคลที่พวกเราจะต้องสืบค้นข้อมูล ให้สกายรู้
“อืม ผู้หญิง 2 คนงั้นหรอ....งั้นฉันจัดการเอง ส่วนเธอก็สืบหาไอ้น้ำมูกย้อยอะไรนั้นละกัน”
อ๊าก ฉันอยากจะถีบอีตานี่ให้กระเด็นจริงๆ เลย ทำไมหมอนี่ต้องให้ฉันไปหาข้อมูลไอ้น้ำมูกย้อยนี้ด้วย แค่คิดก็สยอง แล้ว T^T
“ไม่เอา ให้ฉันไปหาข้อมูลยัยพีชดีกว่า ส่วนนายก็ไปหาของไอ้น้ำมูกย้อยสิ”
“อย่าเรื่องมากได้ไหมบราว ไอ้นั้นมันเป็นผู้ชาย เธอจะให้ฉันไปทนอยู่ใกล้ๆแบบนั้น คนเค้าก็นึกว่าฉันจีบมันพอดีอะสิ”
ตอนนี้ไม่ใช่แค่อยากถีบแล้วละ แต่ฉันอยากจะกระทืบหมอนี่ให้เละเลย ดูของอ้าง สิ ให้ตายเหอะ TT^TT ทุกทีอีตานี่จะทำทั้งชายและหญิง แต่ทำไมพอเป็นไอ้น้ำมูกย้อยนี่ต้องยกให้ฉันด้วยละ
“เอาน่าบราว แสนสวย”
สกายคลี่ยิ้ม เหอะ คิดว่ายอแบบนี้แล้วฉันจะทำเหรอ
“ก็ได้ๆ” ฉันตอบ แบบว่า แหะๆ ^-^”
“ดี งั้นฉันไปก่อนนะ พีชเดินมานู้นแล้ว”
สกายเริ่มออกเดินไปยังทางที่ยัยพีชที่กำลังเดินออกจากประตูโรงเรียน เอาละ สงสัยฉันคงต้องไปหานายน้ำมูกย้อยแล้วสินะ –o- คิดแล้วปวดกบาลจัง
ฉันมองซ้ายมองขวาหานายน้ำมูกย้อย อ๊า!!! นั้นไงๆ นายน้ำมูกย้อยเดินเช็ดน้ำมูกมาแต่ไกลเลย หยี๋!!! เห็นแล้วขนลุกชะมัด –o- เอาวะลุยเลยละกัน ฉันตัดสินใจเดินไปดักหน้านายน้ำมูกย้อยทันที จนหมอนั้นตกใจชะงักไปครู่หนึ่ง
“เอ่อ...หวัดดีฉันบราว นายชื่ออะไรอะ”
ฉันเดินไปดักหน้านายน้ำมูกย้อย โดยไม่ลืมที่จะเปิดเครื่องบันทึกเสียง (เผอิญว่าฉันขี้ลืมสุดๆ)
“ฮะ....ชั้นอออออออ ซู้ดดดด ชั้นชื่อนัททททนะ”
โอ้ย นี้ฉันอยากจะบ้าตาย น้ำมูกย้อยไม่พอ ยังพูดยานเป็นเต่าอีกต่างหาก แล้ววันนี้จะคุยกันรู้เรื่องไหมละเนี่ย
“อืม....เอาไงดีละ ตรงๆเลยละกันนะ นายอายุเท่าไหร่ เบอร์มือถืออะไร มีเมล์รึเปล่า บ้านอยู่ไหนหรอ บลาๆๆๆๆ”
“นี่........เธอจะจีบบบบบบบเราหรอออออออออออ ซู้ดดดด”
นายที่ชื่อนัทอะไรนั้น กระโดดหนีฉัน ทำเหมือนฉันเป็นอะมีบาในแหล่งน้ำ -_-^ คิดได้ไงว่าฉันจะจีบวะ ฉันละอยากจะเห็นจริงๆว่าใครเป็นคนสั่งให้พวกฉันมาหาข้อมูลไอ้บ้านี่ หลงรักไปได้ยังไงกันนะ
“เอ่อออ....นายคิดยังงั้นหรอ -_-;”
“อ้าวววว...รึว่าเธอจะจับบบบบเราไปเรียกค่าไถ่อ่า ถึงได้ถามข้อมูลเรา ซู้ดๆๆๆ อย่าทำไรเราเลยน่ะ เรากลัววววววแล้ววววววว TT^TT”
นี่ถ้าฉันไม่เห็นว่าเป็นงาน ฉันคงเตะไอ้บ้านี่ลงถังขยะไปนานแล้วนะ
“เอ่ออออ...นายอย่าร้องเลยนะ เอางี้ถ้านายตอบฉัน ฉันจะเลี้ยงไอติมนายเป็นไง”
“จริงนะ *-* มะโกหกกกกกกก นัททททน้า”
ไอ้น้ำมูกย้อยทำตาประกายวิ้งๆ ตอบคำถามฉันจนครบถ้วน และสุดท้ายจึงลงเอยด้วยการที่ฉันต้องเลี้ยงไอศกรีมหมอนี่ เฮ้อ ฉันขอสาบานได้เลยนะว่า ต่อไปฉันจะไม่รับงานอย่างงี้อีกแล้ว -_-^
หลังจากนั้นฉันก็แยกจากอีตาน้ำมูกย้อย จะว่าไปก็ง่ายเหมือนกันนะ กับคนแบบนี้พูดง่ายดี เอาเป็นว่าฉันกลับบ้านบ้างดีกว่าแหะ คิดได้ดังนั้นฉันจึงมุ่งหน้าตรงกลับบ้านทันที

<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<
^-^ อย่างแรกต้องบอกก่อนเลยว่า ดีใจมากๆที่พี่ๆเปิดบอร์ดใหม่
ก็เลยขอเอานิยายมาลงใหม่ตั้งแต่ต้นเลยละกัน (ประเดิมเลยอะป่าวเนี่ย อิอิ)
ก็จะมาลงตั้งแต่ต้นจนถึงตอนที่เขียนอยู่ปัจจุบัน ยังไงใครอ่านแล้วก็เม้นติชม
บ้างนะค่ะ

[Lucky Lady_Aon]

ท่าทางเรื่องน่าสนุก พยายามเข้านะค่ะ ^0^//

[เจ๊_PONGPANG]

เปนกำลังใจไห้นะคะ

เค้าเพิ่งหัดแต่งนิยายใหม่ ลองไปอ่านดูได้นะคะ

เรื่องนักรักนักเต้น นายเป็นใคร(who are you)

ขอคำแนะนำดัวก้อดีนะคะ

เปนกำลังใจไห้ค่ะ

ขอบคุงค่ะ

[aau79aax]

สู้ๆน่ะจ๊ะอ่านแล้วสนุกดีอยากเก่งบ้างจัง